Het acclimatiseren op deze hoogte ging best goed, dus voor mij was het prima dat op dag 3 we echt aan het rondreizen begonnen. Eerst nog een stukje in noordelijke richt, bestemming voor vandaag is het (inmiddels best gegroeide) dorp Otavalo. Otavalo is een kleurrijk Indianendorpje in het noorden van Ecuador. Het ligt op een hoogte van circa 2.500 meter (iets lager dus dan Quito) en staat bekend om haar authentieke karakter. Zowel de Spaanse kolonisten als de moderne wereld hebben maar weinig grip gekregen op de regio en dat betekent dat je hier kennis kan maken met bijzondere tradities en gebruiken van de indianen. Dat beloofde dus veel goeds, we keken er naar uit. De rit van Quito naar Otavalo duurt ongeveer twee uur, dus gelukkig bij de eerste ‘verplaatsing’ niet gelijk een volle dag in de bus.
In de ochtend, onderweg naar Otavalo, nog een tussenstop bij een rozenkwekerij. Geen glazen kassen zoals wij die in Nederland gewend zijn, maar een soort bogen waar plastic folie overheen is gespannen. Ecuador blijkt dus gewoon een grote exporteur van bloemen te zijn, ook Nederland is een grote afnemer. De teelt van bloemen was dus ook professioneel opgezet, het waren ook flinke bedrijven. We kregen een uitgebreide rondleiding door de kassen, waarbij werd uitgelegd hoe de rozen werden gekweekt. Veel rozen waren ook erg kleurrijk (bijvoorbeeld roze, geel met blauw), deze soorten werden wat geholpen door ze ook (bij) te verven. Ook veel soorten die helemaal natuurlijk werden geteeld. Na de rondleiding door de kassen volgde ook nog een kijkje in de bedrijfshal, waar de geoogste rozen werden gesorteerd en verpakt. Vanaf daar laden in de vrachtwagens en direct door naar de luchthaven voor transport wereldwijd.
Terwijl we in de bedrijfshal stonden, werden we door personeel gewenkt om ze te volgen. Eerst nog geen idee waarom, maar toen ze naar boven wezen wisten we genoeg. Ondanks dat wij er niets van voelden, zwaaiden de tl-armaturen heen en weer. Er vond weer een aardbeving plaats, snel dus maar weer buiten verzamelen. Gelukkig viel de aardbeving qua kracht mee, waarschijnlijk een naschok van degene een paar dagen eerder. Ondanks dat we de rest van de reis geen aardbeving meer hebben meegemaakt waren we toch steeds alert. Kleding klaar naast het bed, net als een zaklamp, zodat we in geval van nood snel buiten konden staan. Het blijft toch wel een beangstigend fenomeen, waar we in Nederland gelukkig minder last van hebben (zeker in de Randstad, waar ik zelf woon).
Na het bezoek aan de rozenkwekerij reden we door naar Otavalo. Eerst inchecken in het hotel, daarna nog een korte wandeling door het dorp. Otavalo staat bekend om haar levendige markten waar indianenstammen uit de regio hun producten verkopen. Op het centrale plein van de stad, Plaza de Ponchos, vind je elke dag een markt vol kleurrijke kleden, mutsen, poncho’s, hangmatten en ander textiel, maar vooral op zaterdagen is het er een drukte van belang als ook de zijstraten worden overspoeld met marktkramen. Het is de ideale plek om mooie souvenirs te kopen, want alles wordt volgens lokale tradities met de hand gemaakt. Wij waren er helaas schijnbaar wat laat, want veel kramen begonnen al op te ruimen. Gelukkig toch nog wel de nodige artikelen (vooral die gebreide mutsen zijn leuk om weg te geven) kunnen kopen, maar daarna gingen we toch al snel richting de zijstraten, waar veel voedsel en andere zaken werden verkocht. Allemaal producten die door boeren uit de omgeving vers vanuit de kramen worden verkocht. Ondanks de drukte was het er een vriendelijk bedoeling, leuk om eens mee te maken.
In de namiddag nog een laatste excursie. Met de bus heuvelop, waar op de top het Parque Cóndor is gebouwd. Het is een opvangcentrum voor de Andescondor, een reusachtige vogel met een spanwijdte tot wel 3,20 meter én het symbool van Ecuador. In het park worden dieren opgevangen die zijn mishandeld of als huisdier werden gehouden, en krijgen ze alle ruimte om te herstellen voordat ze weer worden vrijgelaten. Aan de ene kant is het de ideale plek om deze indrukwekkende beesten van dichtbij bekijken en tegelijkertijd een steentje bij te dragen aan een belangrijk project voor het behoud van deze dieren, aan de andere kant zijn er ook dieren die niet meer kunnen worden uitgezet en in kleine kooien blijven gehuisvest. Het is in ieder geval een nobel streven, ze lijken echt het beste voor te hebben met de dieren.
Aan de rand van dit kleine park is een tribune gebouwd, met uitzicht over de hele vallei (en diep beneden de stad Otavalo). Hier geven ze ook demonstraties, waarbij de vogels over de hele vallei vliegen. Schijnbaar is dit dan een training om de dieren die nooit in het wild hebben geleefd te laten wennen aan de uiteindelijke vrijlating. Laten we hopen dat al deze vogels nog een mooi leven voor zich hebben. Na deze excursie weer terug naar het hotel in Otavalo, vanwaar we in de avond nog een leuk restaurantje in de buurt hebben bezocht.
Reactie plaatsen
Reacties