Dagverslagen

Nog een laatste verslag van deze korte vakantie op Mallorca. Gezellig nog een paar dagen doorbrengen met familie, maar uiteraard verder ook nog wel wat zien en meemaken. Ook op dag 7 was de nodige regen voorspeld en de dag begon ook grauw. Dat was dus zeker nog niet het moment om er op uit te gaan. Aan het einde van de ochtend werd de lucht echter langzamerhand lichter, waarmee de zin om buiten de deur te gaan lunchen wel kwam. Vorige keer hadden we geluncht in Ses Salines, nu zochten we het een stadje verder op: Santanyí. Santanyí is een gezellig dorp met goudgele huizen, knusse straatjes, boutique winkeltjes en restaurants. Een aanzienlijk deel van de 3.000 inwoners van Santanyí is expat, wat de stad een lichte internationale sfeer geeft en de economie buitenlandse rijkdom brengt. Tegen de tijd dat we in het plaatsje waren aangekomen, werd het steeds zonniger. Het werd dus ook een lunch op een terrasje, het was een onverwachte maar aangename optie.

Na de lunch nog even het plaatsje verkennen, waarbij vooral veel winkeltjes werden bezocht. Anders dan in andere regio's op het eiland waren de winkeltjes niet volgeladen met spullen voor vooral toeristen, maar meer voor de mensen die hier (al dan niet tijdelijk) wonen. Veel interieur- en decoratiespullen en ook de nodige kledingboetieks. Opvallend was vooral de grote hoeveelheid aardewerk, wat toch wel stress bezorgt bij iemand die rondloopt met een rugzak (ik zei de gek). Gelukkig niets gesneuveld in de winkels en zelf nog iets leuks gevonden voor thuis. Als laatste in het inmiddels zonnige Santanyí op zoek naar een goede ijssalon. Uiteindelijk ook gevonden in een smal zijstraatje, dus met een lekker ijsje in de hand konden we op het gemak terug naar de auto. Nog even een ritje van een minuut of twintig en we waren weer bij het vakantiehuis. Ook hier maar gelijk gebruik maken van het mooie weer, eindelijk konden we weer buiten zitten in de tuin. Ook in de avond nog even de barbecue aan en het avondeten in het zonnetje, dit is toch wel erg lekker.

De laatste ochtend was er een van inpakken en op het gemak nog even afscheid nemen. Het was een fijn verblijf, dus het afscheid viel best zwaar. Gelukkig zien we ze snel weer. Rond het middaguur op weg naar het vliegveld, we hadden nog een rit van drie kwartier voor de boeg. Ruim op tijd en zonder schade de huurauto teruggebracht, dat is op een of andere manier toch ook altijd weer een soort van opluchting. Vanaf de verhuurder werden we naar de luchthaven gebracht. De zoektocht naar de vertrekhal bleek door verbouwingen nog even een puzzel, maar uiteraard kwam ook dat weer goed. We moesten nog even wachten voordat we de bagage konden afgeven, maar dat gaf ook weer de mogelijkheid om nog even ergens te gaan lunchen. Uiteindelijk gingen alle standaard handelingen (bagage afgeven en veiligheidscontrole) probleemloos en snel, dus ook in de vertrekhal nog alle tijd om even rond te struinen.

Het vliegtuig vertrok aardig op tijd, een vertraging van tien minuten kun je nauwelijks tellen. De vlucht verliep probleemloos, leuk om zowel Barcelona als Parijs vanuit de lucht te zien. Prima op tijd landden we op Schiphol en hoera, hoera, zomaar een keer geen polderbaan! Dat scheelt dus mooi een kwartier. De bagage liet ook niet lang op zich wachten, we hadden onze dag vandaag. De NS lag ook een keer niet dwars, dus nog voor half 9 in de avond waren we lekker thuis. Het was al met al een bijzondere reis. Gezellig met familie daar, maar ook een schaduw van verdrietig nieuws uit Nederland. Verder ook echt leuke dingen gezien en gedaan, maar andere dingen juist weer niet vanwege het slechte weer dat we soms hadden. Misschien dus nog maar een keer terug naar Mallorca om het verhaal daar af te maken.

Inmiddels zijn we al weer terug in Nederland, maar er is nog van een aantal dagen een verslag te maken. Door vervelend familienieuws was er de laatste dagen gewoon even niet de zin en energie om verslag te doen van de laatste dagen van onze reis naar Mallorca. Maar nu eenmaal terug thuis toch nog maar even onze laatste belevenissen 'op papier' zetten. Vandaag een terugreis naar het zuiden/zuidoosten van het eiland, terug naar de familie om daar nog even langs te gaan. Vooraf hadden we nog een mooie route bedacht om op deze dag via de stad Artà (noordoosten) om te rijden, maar de weersverwachtingen deden ons anders besluiten. De voorgaande dagen hadden we in ieder geval in de ochtenden nog mooi weer, vandaag gaven de voorspellingen een volle dag met regen aan. Dat bleek ook wel toen 's morgen de gordijnen open gingen: donkere luchten. Dan dus maar wat meer op het gemak ontbijten en de tas inpakken en een wat later vertrek.

Eenmaal onderweg door het binnenland van Mallorca was het op wat spatjes na nog droog, dus toen we langs de stad Sineu kwamen, wilden we nog wel een poging doen om hier de wekelijkse markt te bezoeken. De halve stad was echter afgezet vanwege deze markt en in de andere helft van de stad was geen parkeerplaats meer te vinden (wat een drukte!), dus besloten we maar door te rijden. De markt van Sineu schijnt door heel veel toeristen bezocht te worden, het is dus echt een kwestie van op tijd gaan. Voor ons dus jammer maar helaas, maar er ontstond wel een volgend plan. Zo lang het nog droog was, konden we ook nog wel een stop maken bij de zoutwinning bij Ses Salines (Salines des Trenc). De lucht was op het moment van aankomst wel grauw, maar we besloten het er op te wagen. De parkeerplaats is bij de 'fabriek', de winplassen liggen achter de al gewonnen bergen met zout. Uiteraard ook een winkel met alle soorten zout, maar van daar was het ook mogelijk een rondleiding te boeken. Nog even een blik naar boven en we waagden het er maar op. Uiteraard wel de regenjas mee, want er was een goede kans dat we het niet droog zouden gaan houden. De tour was zeker leerzaam, er werd hier dus op verschillende manieren zout gewonnen. Verder vooral een mooie omgeving met genoeg vogels die de zoutwinplassen hadden uitgekozen voor een lekker maaltijd. Vooral de flamingo's trokken uiteraard de aandacht, helaas voor ons waren ze alleen in de verst gelegen plassen aanwezig. Wel grappig hoe dieren dus gebruik maken van de menselijke activiteiten (de plassen zijn niet natuurlijk, er wordt zeewater ingelaten). De vogels kunnen heel makkelijk voedsel vinden doordat het water hier bewust heel ondiep is.

Na een tour van een uurtje reden we door naar Colònia de Sant Jordi, een klein kustplaatsje vlakbij. Een zeer toeristisch dorpje, al waren er nu weinig te vinden. Die zaten waarschijnlijk vanwege het slechte weer allemaal lekker binnen in hun appartementje. Ook in de restaurants was het rustig, dus we hadden al snel een prima plekje gevonden. Buiten begon het nu inmiddels echt te spetteren, blij dat we binnen zaten. Na een goed lunch snel terug naar de auto en naar het huis van de familie. Fijn om ze weer even te zien. De rest van de dag werd binnen doorgebracht. Lekker wat kletsen, soms even een tijdschrift of boek lezen. Gewoon rustig aan.

Vandaag het plan om even flink in actie te komen. Alweer iets uit het aangekochte reusboekje: Castell d'Alaró (oftewel kasteel van Alaró). Het kasteel van Alaró staat op de lijst van cultuurgoederen in Spanje. Dit oude fort werd gebouwd in de tijd van de moslimbezetting, heeft talrijke belegeringen doorstaan en speelde een belangrijke rol in verschillende veroveringen door de geschiedenis heen. Je zou zeggen 'autoritje, parkeerplaats, kaartje en naar binnen, maar het punt is dat het kasteel op een hoogte ligt van zo'n 800 meter. Er gaat een heel smal weggetje nog een deel van de route naar boven, maar eigenlijk is het meest logische verhaal simpel: lopen.

Uiteraard eerst nog wel met de auto naar de voet van de berg. Hiervoor reden we naar het plaatsje Alaró. Daar was het even flink zoeken, maar buiten het plaatsje vonden we parkeerruimte langs de weg voor degenen die de wandeling naar boven wilden maken. Bij het langs rijden zagen we al wel dat het weggetje naar boven was afgesloten wegens wegwerkzaamheden, maar dat zou vast geen probleem zijn voor wandelaars toch? We hadden juist via internet opgezocht of alles open was en daar zagen we geen bijzonderheden. Helaas was het uiteraard anders. Er stond een verkeersregelaar, die behalve Catalaans geen woord over de grens sprak, te gebaren dat het kasteel niet bereikbaar was. Op de vraag of er andere routes waren die wel open waren, kwam als reactie alleen een glazige blik. Vet irritant dus, want we hadden gelezen dat er vanuit net buiten Oriènt (een ander dorpje) ook een wandelpad naar boven loopt. Gingen we nu de gok nemen en naar die andere route?

Uiteindelijk toch maar de gok om naar Oriènt te rijden, we zouden wel zien. We moesten naar de andere kant van de berg, dus we waren over de bergweg met haarspeldbochten wel een kwartier onderweg. Een paarkeerplekje gezocht en na wat zoeken vonden we een bordje dat de weg naar boven wees. Geen bordjes die een stremming aangaven, dus we gokten het er maar op. Op pad dus maar. Eerst nog relatief vlak door olijfboomgaarden met grazende schapen en geiten, maar eenmaal in het bos werd het steiler en steiler. Veel aangelegde treden ook, gemaakt van keien. Uiteindelijk was het een klim van ongeveer een uur en twintig minuten. Belangrijkste punt was toch wel een soort van parkeerplaats. Het hoogste punt waar je met de auto zou kunnen komen, wat betekende dat we nu zeker wisten dat we geen last hadden van wegafzettingen en dus zeker boven zouden kunnen komen. Vanaf deze plek was het trouwens nagenoeg alleen nog trappenwerk. Op een gegeven moment konden we bovenop de berg het kasteel al zien. Dat gaf nieuwe energie voor het laatste stukje klimmen. Het kasteel is een beetje ruïne met een poort en toren, maar er is niet echt iets om te bezoeken. Iets verder naar boven nog zijn wat gebouwtjes. Ook niet heel bijzonder, maar zo bovenop de heuvel is echt sprake van een adembenemend panoramisch uitzicht op de omliggende vlaktes, de Sierra de Tramontana, het schilderachtige stadje Alaró en de uitgestrekte Middellandse Zee rondom het eiland. En dan de mooie omgeving en het bos tijdens de wandeling niet vergeten. Trots op de prestatie en blij dat we de tocht hadden gemaakt.

Na even uitpuffen bovenop de berg de omgekeerde route weer naar beneden. Uiteraard een stuk minder zwaar, maar niet belachelijk veel sneller. Je moet toch steeds uitkijken waar je je voeten zet. De afdaling nam dan toch ook nog 40 minuten in beslag. Na terugkomst bij de auto hadden we best trek in een lunch en we hadden bedacht een eettentje op re faan zoeken in Sóller. Dit is een historische stad gelegen in het hart van het Serra de Tramuntana-gebergte. De stad staat bekend om zijn prachtige Valleien van Sinaasappels, waar de teelt van citrusvruchten sinds de 19e eeuw een belangrijk onderdeel van de economie is. Het bleek nog een half uur rijden te zijn naar deze stad, ondermeer vanwege het feit dat we nog via allerlei kronkelweggetjes de bergen uit moesten én we via een kilometerslange tunnel verder naar de stad aan de andere kant van de verg moesten.

Halverweg de middag waren we dus pas in Sóller. Snel een parkeerplaats opgezocht en naar het centrum gewandeld. Nog voordat we goed en wel op het centrale plein waren, begon het alweer te hozen. Dit gaat hopelijk geen traditie worden, we hadden gehoopt op wat droger weer. In ieder geval snel dus maar een droge plek opzoeken voor een hap. Dat was rap gevonden, dus daar even lekker gegeten. Daarna was het weer zo goed als droog, dus een poosje rondgelopen en ook de kerk op het grote plein bezocht. Toen de lucht op een gegeven moment weer dreigend werd, snel maar richting parkeerplaats en naar het appartement. Onderweg op de snelweg (liever een stuk om dan weer dwars door de bergen) midden in een hoosbui, maar gelukkig duurde dat niet lang. In de avond klaarde het weer op, dus we konden lopend naar een restaurantje en daarna voor de goede spijsvertering nog even een ommetje door het dorpje. Conclusie van de dag: fantastische wandeling en een plaatsje dat waarschijnlijk vooral leuk en gezellig is als het weer wat meer meewerkt.

Met het dorpje Caimari als uitvalsbasis valt het noordwesten goed te ontdekken. We hebben maar twee volle dagen in deze hoek van het eiland, dus er moeten wel keuzes gemaakt worden. Zeker omdat het hier aardig bergachtig is, dus korte afstanden hemelsbreed betekenen nog best flinke reistijden. Vandaag de keuze voor vier bezienswaardigheden: de grotten van Campanet, het schiereiland Formentor, de oude stad Alcúdia en als laatste Parc Natural de S'Albufera. Een ambitieus programma dus, we zouden wel zien hoe ver we zouden komen. 

De dag begon in ieder geval met een helderblauwe lucht, hou dat vol zouden we zeggen (helaas bleek later dat er niet werd geluisterd). Een prima ontbijtbuffet in ons hotelletje, vooral het verse fruitviel in de smaak. Zelf gekozen voor het ei dat vers werd bereid, maar gluren bij de buren leerde dat dat morgen echt pannenkoekjes gaan worden (met fruit erbij, we doen niet moeilijk). Voor de liefhebbers was er Nutella van de tap, nog nooit zo'n grote pot gezien. Na het ontbijt even de dagrugzak goed pakken en richting auto. Deze stond geparkeerd achter de kerk, de straatjes zijn hier echt te smal om normaal een auto te stallen.

Onderweg naar de eerste stop -de grotten van Campanet- eerst nog een korte stop bij de olijfoliefabriek waar we gisteren hadden gegeten. Toen was de winkel ernaast nog niet open, maar nu konden we toch even wat goede olijfolie inslaan. Gelijk weer door. Eerst nog over een wat grotere weg, maar vanaf het volgende dorp Selva toch via smalle weggetjes het binnenland in. En of deze weggetjes op zichzelf niet genoeg uitdaging brachten met wegversmallingen en scherpe, onoverzichtelijke bochten, kwam er ook een plaag aan het licht: racefietsers. Vooral dit deel van het eiland is er mee bezaaid. De meeste leveren geen probleem op, maar er zijn er ook genoeg die de vervelende trekjes vertonen die we in Nederland vaak zien: lekker breed op de weg en vooral geen rekening houden met andere weggebruikers. Waarschijnlijk komt dit gedrag omdat het hier veelal ook gewoon om Nederlanders gaat. Goed opletten dus en reken maar 30% tijd bij vanwege deze verkeersdeelnemers. Maar uiteindelijk kwam ook nu alles weer goed en waren we in ongeveer een half uur bij de grotten.

De grotten van Campanet liggen (hoe verrassend) vlakbij het plaatsje Campanet. De grotten met kalkhoudende stalagnieten en stalagtieten in verschillende vormen en maten zijn in de Jurassic periode (zo'n 200 miljoen jaar geleden) gevormd, maar zijn tot 1945 onontdekt gebleven. Bij een zoektocht naar grondwater voor drinkwater vond men een ondergronds kanaal met een luchtstroom. Een jaar later waren de grotten verder ontdekt en sinds 1948 zijn bezoekers welkom. De grotten beslaan een oppervlak van zo'n 3.200 meter, waarmee het als kleinere grotten op het eiland wordt beschouwd. Om deze reden is het ook minder toeristisch. Er is ook niets over vermeld in de reisgidsen, wij werden er ook door anderen op gewezen. Was het de moeite waard? Zeker, wij vonden het indrukwekkend mooi. Een paar grote 'kamers' van verschillende hoogtes. Mooi aangelegde paden en fijne belichting. Kijk wel uit voor je hoofd, zelfs ik moest met mijn 1,73 meter overal op letten. Verder fijn dat je niet verplicht was om met een gids te lopen. Alles op eigen tempo en geen schijtlollige gids die in iedere formatie een kikker, Roosevelt of iets schunnigs ziet. Trek voor een bezoek ongeveer 40 minuten uit. De entreeprijs was aan de hoge kant (17 euro), maar wij vonden het de prijs zeker waard.

Vanaf de grotten door naar ongeveer het noordelijk puntje van het eiland: het schiereiland Formentor. We waren gewaarschuwd voor de belachelijke drukte (en vooral een gigantische racefietsersplaag), maar we wilden het niet laten schieten. Het schiereiland bestaat uit prachtige kliffen en diepe baaien met helderblauw water. Het hoogste punt ligt op bijna 400 meter. Op het puntje van het schiereiland (Cap de Formentor) staat een oude vuurtoren. De 13,5 kilometer lange weg die van Port de Pollença naar Cap de Formentor loopt, werd in 1925 aangelegd en is op geen enkele manier geschikt voor de drommen toeristen die er komen. Zeker de combinatie van racefietsers (die omhoog zo ongeveer stapvoets rijden), touringcars en auto's maakt het tot een chaos. Inhalen is op veel plekken niet mogelijk. Wij kozen er voor om alleen te rijden tot het uitzichtpunt Mirador de Es Colomer. De parkeerchaos bij de vuurtoren is befaamd, terwijl het uitzicht daar niet heel bijzonder schijnt te zijn ten opzichte van andere uitzichtpunten. Wij vonden het door ons uitgekozen uitzichtpunt in ieder geval erg mooi, gelukkig was het weer op dat moment ook nog prima. Qua rijden waren we er toen al wel klaar mee, het is best lastig en vermoeiend om achter stapvoets rijdende fietsers aan te tuffen op een steile helling. Na het eerste uitzichtpunt dus lekker omgekeerd en weer naar beneden. Eenmaal beneden op de weg naar Alcúdia al de eerste regendruppels, het weer begon om te slaan. Ook daarom dus geen spijt dat we niet verder op het schiereiland waren doorgereden.

Na twee dagen in het zuidwesten van het eiland werd het tijd om een paar dagen te verkassen naar het westen/noordwesten. De top van de bezienswaardigheden is namelijk op dit deel van het eiland te vinden. Tussenstop van de dag was Palma, de hoofdstad van de Balearen, de eilandengroep waartoe ook Mallorca behoort. Palma heeft zo'n 400.000 inwoners en us dus best een grote stad. Het staat bekend om zijn imposante kathedraal, de leuke winkelstraten, sfeervolle pleinen en de grote jachthaven. De stad kent vele mooie bezienswaardigheden, musea en indrukwekkende kunstgaleries.

Vanuit Ses Salines is het ongeveer drie kwartier rijden naar het centrum van Palma. Zeker op een zondagochtend, het was niet druk op de weg. Bij Palma langs de kust de stad in, richting boulevard. In de verte rees de kathedraal al boven de stad uit en eenmaal ter hoogte hiervan kun je zo een parkeergarage in. Ten opzichte van overige parkeergarages schijnbaar best prijzig, maar ideaal is het wel. Je stapt de garage uit en aan de overkant van een soort vijver zie je de kathedraal 'La Seu' in volle glorie. Mooi is dit bouwwerk niet echt, maar met een lengte van 121 meter en een hoogte van het schip van 44 meter is het in ieder geval wel indrukwekkend te noemen. Niet voor niets zijn ze zo'n 350 jaar aan het bouwen geweest. Direct naast La Seu steekt nog een bijzonder gebouw boven de stad uit: het paleis van de koninklijke familie (Royal Palace of La Almudaina). De muren van het paleis zijn 2.000 jaar geleden gebouwd door de Romeinen. Toen de Moren Mallorca hadden veroverd, werd er een grote tuin gebouwd binnenin het paleis waar de inwoners van Palma de Mallorca konden schuilen wanneer er gevaar dreigde. Koning Jaime II heeft de laatste hand gelegd aan het paleis, hij heeft de vier torens erbij gebouwd en een koninklijke kapel. Jaime II maakte van het paleis een zomerresidentie en tot op heden wordt het paleis nog steeds gebruikt door de Spaanse koninklijke familie. Zo hadden we nog geen meter in de stad gelopen en hadden we de twee van de meest markante gebouwen al gezien.

In mijn reisgidsje stond een wandelroute door het centrum. Deze gebruikte we als een soort houvast voor een wandeling, maar uiteraard wel met de nodige stops en blokjes om als het zo uitkwam. We liepen door groene winkelstraten, langs het Gran Hotel, het theater en La Rambla om bij bij het Plaça d'Espanya uit te komen. Vervolgens weer terug het centrum in om via de Plaça Major en Plaça de Cort uiteindelijk weer uit te komen bij de kathedraal. Een leuke, levendige stad met de nodige horeca en winkels, maar ook genoeg mooie gebouwen om te zien. Veel groen en ook kleurige huizen, vergeet hierbij ook niet om af en toe in de zijstraatjes te kijken. Na deze wandeling nog even wat rondgelopen bij kathedraal en het paleis en op het einde nog bij de arabische baden gekeken. Daarna tijd om door te reizen naar de slaapplek voor vandaag: Caimari.

Vanuit de parkeergarage nog even een puzzeltje om de stad uit te komen, maar daar zijn genoeg apps die wel even willen helpen. Eenmaal uit Palma weer lekker rustig verkeer, dus indrie kwartier waren we op onze bestemming. Caimari is een slaperig dorpjes aan de rand van het Tramuntanagebergte. Het dorp is klein en de straatjes heel smal. Het vergde dus wat stuurmanskunsten om bij ons appartement te komen. Na het uitladen van de bagage moest ook worden geparkeerd bij de kerk, want hier parkeren was geen optie. Een lekker ruime kamer, een eigen dakterrasje en een gedeeld zwembad. Nu nog mooi weer, want de lucht was zwart toen we aankwamen. Uiteindelijk ook wat onweer en regen, maar begin van de avond was alles weer prima. Caimari staat bekend om de olijfolie, er zijn overal ook olijfboomgaarden te vinden. In de avond gegeten bij een plek waar ze deze olie maken (maar ze dus ook een restaurant hebben). Prima plek, goed gegeten. Na de maaltijd weer terug omhoog lopen naar het dorpje zelf. Gelijk weer even beweging na goed tafelen. Alweer een mooie dag afgevinkt, het bevalt hier prima.

Een nieuwe plek met een nieuw bed is altijd even wennen, maar dit keer best aardig geslapen voor een eerste nacht op reis. Het is ook niet heel erg warm op Mallorca op dit moment, slechts een paar graadjes warmer dan in Nederland. We hadden ook geen wekker gezet, dus ook geen onbewuste stress over mogelijk verslapen. De ochtend geen plannen om op pad te gaan, gewoon nog wat tijd met de familie. Een licht maar lekker ontbijtje en daarna met een goed boek in de tuin. Ondanks dat het wel wat bewolkter was, toch goed smeren. Het gaat hier gewoon wat sneller mis dan in Nederland. Toch duidelijk een stuk dichter bij de evenaar.
Eind van de ochtend toch nog op pad, eerste bestemming was het dorpje Ses Salines. Nog geen 3 kilometer van het huis, dus iets meer dan 5 kilometer al op de bestemming. Van het dorpje nu niet veel gezien, alleen de nodige restaurantjes langs de hoofdweg. Daar een leuk tentje uitgekozen, het eten bleek ook prima. Een pizza met verse tomaten en een iberische ham ging er prima in. Daarna wilden we alsnog wat door het dorpje struinen, maar alles bleek nu gesloten. Hou er in de dorpjes op Mallorca rekening mee dat er sprake kan zijn van siësta, de winkels zijn in de middag een paar uurtjes dicht. Daar staat tegenover dat ze in de avond dan weer wat langer open zijn, dat is dus wel weer een voordeel. Zelf wel even opletten dus, de boodschappen kun je vaak beter in de ochtend doen (tenzij je naar een supermarkt gaat).
Nu de lunch er in zat, reden we door naar Parc Nacional de Mondragó. Een beschermd natuurpark met wat naaldbossen op rotsachtige heuvels langs de kust met in het park drie strandjes. Twee parkeerplaatsen met paden naar de stranden en wat omlooproutes om te wandelen. Het is de bedoeling dat de paden van de gemarkeerde routes niet worden verlaten, maar de geitenpaadjes laten zien dat niet iedereen zich daaraan houdt. Wij gadden het eerst ook niet in de gaten, pas toen er touwafzettingen kwamen met grote borden werd het ook voor ons ook duidelijk. Vanaf toen dus braaf op de toegestane routes, dat was ook mooi zat. Na een eerste stuk wandelroute kwamen we aan bij het eerste strand, in een baai. Mooi wit zand en dankzij de ligging weinig golfslag. Niet al te druk (maar daar was het bewolkte weer ook naar), maar wel goed geregeld een strandwacht aanwezig. Vanaf het eerste strand een aangelegd pad langs het water naar het tweede strand. Hier was het een stuk drukker, waarschijnlijk ook vanwege faciliteiten als restaurants en toiletten. Dit strand lag ook dicht bij de tweede parkeerplaats, misschien scheelde dat ook. Wij gingen niet voor het strand, maar voor een extra wandelrondje door het bos. Af en toe vanaf de kliffen mooie uitzichten, onderweg nog een derde strandje (niet druk, maar ook klein) en een stukje geschiedenis met tunnelstelsels die onderdeel uitmaakten van een verdedigingsstelsel die al bestond vanaf de zeventiende eeuw. Een leuk wandeltochtje in ieder geval. Via het tweede en eerste strandje terug naar de parkeerplaats, we hadden nog tijd voor een laatste stop aan het einde van de middag.

Dit jaar grootse plannen, er komt een bruiloft aan. Dat gaat met alle voorbereidingen (en ook kosten) wel ten koste van het reizen. Normaal gaan we in een jaar toch graag wel een keer of vier op pad, dat zit er nu dus niet in. Maar we koesteren uiteraard de momenten dat we wel op reis kunnen en dat is deze week. Lekker even naar Mallorca, waar we op familiebezoek gaan. Uiteraard maken we daar toch ook gelijk een vakantie van een week van. Vandaag was het zover, op naar Spanje.

Uiteraard begon ook deze trip met de heenreis. Een directe vlucht naar Palma de Mallorca vanaf Schiphol. Vertrek ergens tussen de middag, dus gelukkig ook niet heel vroeg op. Nog even de laatste spullen inpakken, planten water geven en alles een beetje aan kant. Uiteraard ook al een paar keer gecheckt of treinen en vliegtuig nog volgens planning zouden gaan, alles liep volgens de betreffende sites nog prima op rolletjes. Om kwart over 9 was het toch wel tijd om op pad te gaan. Even controleren of alles echt goed op slot zat en we waren op weg. Het eerste stukje was nog lopend, daarna met de trein. Drie korte ritjes en een lift omhoog en we stonden op Schiphol Plaza. Alles ook keurig op tijd, toch altijd weer opgelucht als dat deel zonder problemen verloopt. Na aankomst gelijk eerst de bagage droppen, tot onze verbazing maar een paar mensen voor ons in de rij. Na nog wat broodjes te hebben gehaald gelijk ook maar ons geluk beproeven bij de veiligheidscontrole. Weer mazzel, ook nu nauwelijks een rij. Lekker vroeg dus in de vertrekhal. We waren er niet eerder geweest, maar vertrek was vanaf de M-pier. Geen grote hal met veel winkels, maar een kleine vertrekhal. Wel genoeg horeca, dus wat ons betreft helemaal prima.

Opvallend tijdens het wachten: heel veel groepen die gezamenlijk op pad gingen. Een vrijgezellenfeest, een groep vriendinnen, noem maar op. En allemaal op weg naar Mallorca. Ik heb nog nooit zo'n drukke vlucht gehad qua geklets en rumoer, zowel tijdens het wachten en boarden als tijdens de vlucht. Lekker dus de oordoppen in. Het vliegtuig vertrok helaas een uur later dan gepland vanwege drukte in het Spaanse luchtruim. Extra jammer dat ze dat pas bedachten toen we al in het vliegtuig zaten. Werden we gewoon op Schiphol met het vliegtuig gewoon ergens geparkeerd, terwijl het ondertussen flink benauwd werd.

Vorige maand al een blog over voorpret voor een reis later dit jaar naar Tanzania, maar daar komt nog even voorpret doorheen voor een trip naar Mallorca. Mallorca is het grootste eiland van de Gymnesen en de Balearen, een eilandengroep in de Middellandse Zee behorende tot Spanje. Het eiland wordt geroemd als een veelzijdige vakantiebestemming met turquoise-blauwe zee, witte stranden, door rotsen omgeven baaien (cala’s), ruige bergen, pittoreske zandsteen dorpjes en een levendige hoofdstad. Klinkt goed toch? Volgende maand gaan we al richting Mallorca. Doel van de reis: deels familiebezoek, maar zeker ook even de toerist uithangen. De huurauto is al geregeld, net als twee locaties waar we gaan overnachten. De ene locatie in het zuidoosten (bij familie) en de andere helemaal in het noordwesten. Ideaal om zo veel mogelijk van dit eiland te kunnen gaan zien. Het exacte programma zal deels ook afhangen van het weer en hoe het gaat lopen, maar we hebben al een voorkeurslijstje gemaakt. We kijken er nu al naar uit, uiteraard proberen we iedereen op deze site weer op de hoogte te houden tijdens de trip.