Vandaag een volle dag om met onze safari-jeep Mkomazi NP te verkennen. Eerst nog even wat informatie over dit park. Mkomazi is een afgelegen, maar schitterend nationaal park in het noorden van Tanzania. Door de ligging was het aanvankelijk zeer moeilijk om het park te bereiken. Mkomazi werd zelfs pas officieel in 1951 opgericht en ontving nooit de nodige financiële steun zoals de andere parken. Pas in 1989 werd het ware belang van dit prachtige park erkend. Samen met het Tsavo National Park in Kenia, vormt Mkomazi één van de grootste en belangrijkste beschermde ecosystemen in de regio. De twee parken zijn dan ook het leefgebied van kuddes olifanten die rondtrekken, zebra’s en oryxen. Het landschap van het nationale park wordt gedomineerd de Kilimanjaro in het noordwesten, terwijl in het zuiden de Pare- en Usambara Mountains een spectaculaire achtergrond vormen.
Tot zover de beschrijving, nu over naar onze belevenissen deze dag. Het plan was in ieder geval als volgt. Erg vroeg uit de veren voor een ochtendtocht door het park. Aan het einde van de ochtend en het begin van de middag terug bij de lodge (tijdens het heetst van de dag zijn er toch minder dieren te zien, dus ruim de tijd voor een lunch en even relaxen) om later in de middag tot aan zonsondergang weer op zoek te gaan naar de dieren in het wild. Maar laten we eerst beginnen met de ochtend. Vertrek nog redelijk in het donker, om 6 uur. Geen ontbijt bij de lodge, maar die kregen we in doosjes mee voor later. Wat ons vooral opviel was dat het deze ochtend verdomd koud was, dus blij dat we toch een vest hadden aangetrokken. Zeker met een open dak was het het eerste uur al rijdend best fris.
Binnen de kortste keren hadden we weer een bijzondere 'vangst': een serval die na een nacht nog niet voldoende had van het jagen liet zich in het grasland zien. Erg leuk, deze katachtige had ik nog nooit in het wild gezien. Na deze stop lieten ook de eerder gevonden dieren zich weer zien: de elandantilope, oryx, giraffe en struisvogel waren ook weer van de partij. Verder valt het in Mkomazi NP op hoeveel vogels er zijn te vinden. Vooral het aantal roofvogels dat we hebben gezien was opvallend hoog (al zijn deze in de toppen van de bomen wel makkelijker te spotten natuurlijk). Langzamerhand reden we richting een dam. Deze dam zorgt ervoor dat er bovenstrooms een meer ontstaat dat ook in de droge tijd nog water bevat. Op deze manier kunnen de dieren in het gebied makkelijker overleven, wat zorgt voor een steeds gezondere populatie van de verschillende soorten. En voor ons het voordeel dat er altijd een plek is waar makkelijker dieren te vinden zijn. Ook nu was dat het geval, verschillende kuddes (elandantilopen, zebra's en zelfs een gigantische kudde buffels) liepen af en aan naar het meer om te drinken. Verder langs en in het meer ook de nodige vogels, ook zij vonden het hier wel een fijne plek.
Nadat we een poosje bij het meer hadden gekeken en rondgereden, reden we een heuvel bij het meer op. Bovenop de heuvel was er een picknickplaats met uitzicht over het meer en de omgeving. Fantastisch om tijdens ons late ontbijt de dieren al dan niet in grote kuddes van en naar het meer te zien gaan. Na het ontbijt gooide Ben het over een andere boeg, we gingen de heuvels in. Binnen de kortste keren hadden we onze eerste olifanten in dit park gezien en er zouden er nog meerdere volgen. We hadden dus ontdekt waar we de olifanten konden vinden. Bovenop de heuvel nog een mooi uitzichtpunt en toen aan de andere kant weer naar beneden. Daar hadden we de mazzel om nog gerenoeks en de kleine kudu's (koedoes) te spotten. De ochtendtocht begon echt een succes te worden, maar er wachtte nog een uitsmijter op ons. Nog een serval, die uitgerekend in een bosje naast het pad aan het relaxen was. Een mooie toegift op een mooie gamedrive.
Hiermee was het verhaal van de ochtendtocht nog niet ten einde, want er wachtte in de omgeving van ons kamp een nare verrassing. Gisteravond hadden we op een afstand van het kamp al natuurbranden waargenomen. Op meerdere plekken zag je het oranje licht, branden aangestoken door stropers om de aandacht van de parkwachters af te leiden. Zij moeten dan het vuur gaan bestrijden, zodat stropers ergens anders vrij spel hebben om op jacht te gaan. Een vervelend kat-en-muisspel in ieder geval. De branden leken in ieder geval in de avond al zo goed als gedoofd. Vanmorgen was er ook niets opvallends aan de hand, maar nu stond de boel flink in lichterlaaie. Tot een paar honderd meter afstand van het kamp waren vele hectares afgebrand en er stond nog veel in de fik. Vooral het droge gras zorgt voor een snelle verspreiding van het vuur. Veel parkwachters waren met een soort flappen op een stok bezig met het doven van het vuur en tractoren probeerden brandgangen te trekken om verdere verspreiding te voorkomen.
We konden in ieder geval langs het vuur rijden, het kamp was in ieder geval nog veilig. Wel konden we vanuit het kamp het vuur soms horen en in ieder geval de rookwolken zien. In de middag zouden we om 15.30 uur weer op pad gaan voor een tweede gamedrive, maar rond 15 uur kwam het vuur toch echt angstvallig de kant op van het kamp. Tijd om te evacueren, maar dan vermomd als een vervroegde gamedrive. Wel alle bagage mee, dat was dus even haasten. Snel in de safari-jeep en op pad. Op nog geen 100 meter van het kamp reden we al langs het brandende gras, blij dat we er vandoor waren. Waar wij dachten door de brand voorlopig geen dieren te zien, bleek het tegengestelde waar. Net achter de vuurlijn, waar sommige boomstammen nog brandden en de boel nog nasmeulde, liepen secretarisvogels en koritrappen om op zoek te gaan naar dieren die niet op tijd konden vluchten. De een zijn dood is in dit geval letterlijk een ander zijn brood. Ook opvallend dat er in de takken van de niet brandende bomen ook gewoon weer andere vogels zaten alsof er niets aan de hand was.
Na een paar minuten bijkomen van alle hectiek werd het toch gewoon weer een 'normale' gamedrive. In het begin vooral veel vogels, maar richting zonsondergang lieten meer dieren zich zien. We stoorden een olifantenfamilie die lekker aan het badderen was en zagen nog genoeg gazelle-achtigen. Geen roofdieren meer, maar we waren denk ik al voldoende verwend. Op weg naar het kamp ook weer alle grote grazers, mooi in het warme licht van de ondergaande zon. Inmiddels weer bijna terug bij het kamp met de grote vraag: is de brand er aan voorbij gegaan en is het inmiddels veilig? Het antwoord was gelukkig ja en ja, dankzij gemaakte brandgangen was het vuur langs het kamp gegaan en was alles intact. Het vuur was nagenoeg gedoofd, al smeulde er nog veel na. Zo in het beginnende donker zag het er bizar uit. Wij konden in ieder geval weer naar onze kamer en de staf was al bezig met het maken van een geïmproviseerd diner. We konden in ieder geval terugkijken op een bijzondere en ook mooie dag in dit fantastische park. Morgenochtend nog een paar laatste uurtjes om nog even te genieten, daarna weer op doorreis naar het volgende deel van het avontuur.
Reactie plaatsen
Reacties