Ook het avontuur in Venezuela eindigt zoals vele (rond)reizen eindigen: aan het strand. Nog even een paar dagen in de zon met de voeten in het zand bijkomen van alle kilometers reizen, lange dagen en vele indrukken voordat iedereen weer naar huis gaat. Een prima idee, al is voor mij zelf een paar dagen dan altijd genoeg. Wat dat betreft waren de hier bedachte drie dagen helemaal prima. De gekozen strandlocatie was in dit geval het kleine dorpje Mochima. Het dorpje ligt niet direct aan de Caribische Zee, maar aan de Baai van Mochima (die dan zelf weer wel uitkomt op de Caribische Zee). Er zijn maar een paar hele kleine strandjes in het dorp, voor een beetje relaxed strand pak je gewoon een bootje voor een paar minuten en je vindt wel wat leuks. Het dorp ligt midden in het Mochima Nationaal Park, dus er is ook genoeg natuur te vinden. Nog meer info: ‘Het Mochima National Park omvat een gebied van bijna 95.000 hectare in het noordoosten van Venezuela. Het nationale park ligt tussen de steden Puerto La Cruz en Cumaná in en bestaat uit groene heuvels, regenwouden, witte zandstranden, kleine kustplaatsjes en een handjevol Caribische eilanden.’
Een prima locatie dus om een paar dagen te verblijven. Lekker bijkomen dus, al hebben we nog wel een paar dingen gedaan. Allereerst een boottocht door een aantal baaien. Af en toe wat snorkelen, maar ook genieten van de dolfijnen die om de haverklap met de boot mee zwommen, uiteraard met de befaamde sprongen uit het water. Een dagje met een boot op pad is altijd een leuk idee, al hadden we vandaag niet alle geluk van de wereld: het was een regenachtige dag. Punt is natuurlijk ook wel dat je op een dag met minder weer beter iets kan gaan doen, op het strand liggen is dan toch geen optie. Al met al een prima dag in een mooie omgeving.
In de avonden vooral veel gezelligheid, met de nodig muziek en dans en hier en daar een lokaal drankje. De grootste feestavond was in dit geval oud & nieuw, leuk om dat eens elders op de wereld mee te maken. Overdag waren we nog met het openbaar vervoer naar de grote stad Cumaná gereisd om wat inkopen voor de jaarwisseling te doen. Onder andere wat vuurwerk, wat erg ambachtelijk bleek te zijn. Zelfgemaakte vuurpijlen (met bamboestokjes) werden gewoon op straat op een kleedje in de volle zon aan de man gebracht. Iets doet me vermoeden dat het het gevaarlijkste vuurwerk was dat ik ooit heb afgestoken. Verder nog wat bubbels en materiaal om de boel mee te versieren, het eten en drinken kon verder in het hostel worden geregeld. Daarna weer terug naar Mochima voor de laatste voorbereidingen. Het feestje was gezellig, overal op straat werd oud & nieuw uitbundig gevierd. En uiteraard de ideale mogelijkheid om eens een goede nieuwjaarsduik te doen zonder het afschuwelijk koud te krijgen. Zo zwommen we dus om een uur of 2 in de nacht in de baai van Mochima om het nieuwe jaar in te luiden, heerlijk!
De volgende dag minder prettig, want om een uur of 8 in de morgen (op 1 januari dus) vertrok onze bus voor een rit van een paar uur richting de luchthaven van Caracas. Iedereen zat dus met een brak hoofd in de bus, even volhouden en dan vooral in het vliegtuig de slaap inhalen. De chauffeur kneep hem wel, wat uitgerekend op 1 januari gebeuren de meeste verkeersongelukken (want iedereen zit dan stomdronken achter het stuur). Iedereen dus opgelucht toen de luchthaven veilig was bereikt. Op het vliegtuig nog even afscheid van de gids en de chauffeur en ook al afscheid van de eerste reisgenoten. Sommigen hadden namelijk andere vluchten op weg richting huis. Na een lange dag van vluchten kwamen we aan op Schiphol. Een mooie reis kwam ten einde, iedereen weer een mooie ervaring rijker.
Reactie plaatsen
Reacties