Na een dagje acclimatiseren is het tijd om dat te gaan doen waarvoor we eigenlijk vooral naar Tanzania zijn gekomen: op safari. Erg vroeg uit de veren, want we hadden een vroege vlucht voor de boeg. Eerst nog dwars door Dar es Salaam richting luchthaven, gelukkig was het nu veel minder druk op de weg (niet heel raar nog voor 6 uur in de ochtend). Ruim op tijd op het vliegveld, waar we werden afgezet bij de terminal voor binnenlandse vluchten. Flink verouderd, maar lekker overzichtelijk klein. Binnen no time zaten we in de kleine wachtruimte, waar gelukkig wel een kleine kiosk was waar een zeer vriendelijke vrouw een ontbijtje voor ons produceerde.
Gepland vertrek van onze vlucht was 7.40 uur, maar om 7.15 uur kwam er een vrouw onze kant op dat we konden instappen. Totaal verkeerd vluchtnummer, maar de bestemming bleek wel te kloppen. Snel nog even instappen in het kleine propellorvliegtuigje (er waren maar vier medepassagiers) en we gingen gelijk op pad. Nog even een briefing van 10 seconden en alles was duidelijk.
De vlucht liep voorspoedig, waardoor we veel vroeger dan gepland de daling inzetten. Het laatste stuk van de vlucht was al boven Ruaha NP, het park voor de komende twee dagen. Nog voordat het vliegtuig de wielen aan de grond op de airstrip kon zetten, waren al olifanten en giraffes gespot. Tijdens het stukje rijden naar de 'gate' (eigenlijk meer een stuk gemarkeerd zand) werden ook nog impala's, zebra's en bavianen gezien. Dat beloofde dus al heel wat goeds voor de dag.
Na het uitstappen werden we begeleid naar een overkapte plek waar we konden wachten op onze gids. Er kwam net een soort safari-jeep aanrijden van de organisatie waar wij bij hadden geboekt. Na een paar minuten wachten toch maar daarnaartoe gelopen en gevraagd of hij toevallig Ben was, onze gids/chauffeur voor de komende twee weken. Het antwoord was ja, hij had ons alleen een uur later verwacht en had ons daarom nog niet gezocht. Terwijl alles in orde werd gemaakt, vermaakten wij ons met foto's maken. Er kwam in de verte namelijk van alles voorbij: giraffes, impala's en zebra's. Nog voordat we een meter hadden gereden, hadden we al bijna een halve SD-kaart volgeschoten.
Nog even inladen en we konden op pad in onze auto met een openklapbaar dak. Tijdens de rit kun je gewoon lekker zitten en als je iets spot kun je gaan staan om alles goed te kunnen zien. We waren nog maar net bij de landingsbaan vandaan en we stopten al voor de eerste dieren, een paar leuke vogels. Wij gelijk de camera weer tevoorschijn en klikken maar. Vervolgens een compliment naar Ben dat hij ook stopt om kleine dieren te bewonderen. Hierop gaf hij aan dat het voor hem ook een soort test was om te zien wat we wel en niet leuk vinden. Slim bedacht dus. Vanaf dan werd er dus voor nagenoeg alle dieren even gestopt, helemaal fijn. Het gaat te ver om over alle dieren die we hebben gezien een verhaaltje te tikken, het waren er gewoon erg veel. Hieronder pik ik er wel een paar bijzondere uit.
Allereerst het bijzondere geval van een grote groep leeuwen. Verspreid langs de oever van een drooggevallen rivier waren ze te vinden. Aan de overkant twee mannetjes met een aantal vrouwtjes, vooral lekker aan het niksen. Aan 'onze' kant twee vrouwtjesleeuwen, eerst nog liggend en daarna aan de wandel. Eentje leek wel geinteresseerd in de impala's die midden op de rivierbedding liepen. Ze liepen in ieder geval verder door, waarna we ze volgden. Er bleek een stuk verderop ook het karkas van een buffel te liggen, de reden waarom deze groep hier rondhing. Een vrouwtjesleeuw deed zicht tegoed aan het laatste vlees, met het hoofd soms diep tussen borstkast. Terwijl we dit tafereel van dichtbij bewonderden, moesten we ook die andere leeuwin in de gaten houden. Deze maakte aanstalten om op impalahacht te gaan. Uiteindelijk gebeurde er niets meer, de impala's gingen er op tijd vandoor. Wel gingen de twee actieve leeuwinnen nog even langs een picknickplaats, fijn dat daar niemand aan de boterhammen zat. Mooi om deze groep leeuwen bezig te zien, maar uiteindelijk moesten ook wij weer door. Uiteraard wel geleerd om tijdens de lunch goed op te letten.
Een tweede memorabel verhaal gaat over bavianen. Er was een grote groep op trektocht langs en later door de drooggevallen rivier. Op een gegeven moment viel ons op dat een vrouwtje nogal lomp liep te slepen met een jonkie. Deze bleek dus al dood te zijn, het schijnt dat deze dieren als soort teken van rouw dan nog een poosje het jong meeslepen. We bizar om te zien.
Voor het derde en laatste in het bijzonder te vermelden dier komen we weer terug bij een roofdier. Specifiek weer een katachtige: het luipaard. Onze gids was heel de dag relaxed aan het rondrijden, maar ineens kreeg hij na een telefoontje bijzonder haast. Gas op die lollie, we hadden gelijk het idee dat een andere gids iets had gespot. De plek waar we moesten zijn was echter niet makkelijk te vinden. Veel gerace, gebel en gezoek later kwamen we aan bij een grote boom waar ook twee andere wagens stonden. Even goed zoeken en we vonden in de boom een luipaard. Al snel hoorden we dat er sprake was van een bijzondere situatie, want het luipaard had apen achtervolgd. Een van deze apen was de boom in gevlucht, het luipaard was er achteraan geklommen. De aap zat ingesloten en het roofdier zat er op te loeren. Er was alleen al een poosje niets meer gebeurd, dus de andere jeeps gingen er weer vandoor. Zij waren nog maar net weg of het luipaard zette de aanval in. Een waar kat en muisspel, waarbij zowel jager als prooi van tak naar tak sprong. Het luipaard was wel zo slim om de weg naar beneden steeds te blokkeren. Na een paar minuten was er een duidelijke winnaar: het luipaard had de aap te pakken. Prijs was een lekker maal. Dit alles zagen wij dus voor onze neus gebeuren, ook het slepen met de aap en het haren plukken en eten achteraf en het bijkomen al liggend op een tak. Waanzinnig om mee te maken hoor.
Samengevat een fantastische dag waarbij we zo veel gezien hebben. Met het verslag doe ik misschien veel dieren tekort, gelukkig hebben we nog de foto's om het verhaal aan te vullen. Tegen zonsondergang werd het tijd om het park te verlaten en naar de lodge een aa tal kilometers verderop te gaan. Prachtig op een heuvel gelegen, met een mooi uitzicht over de wijde omgeving. Vriendelijke mensen, goede service en lekker eten: wat wil he nog meer. Morgen weer een volle dag in Ruaha NP, benieuwd wat die dag ons zal brengen.
Reactie plaatsen
Reacties