Ondanks dat we de laatste dagen van deze reis vooral rustig aan willen doen, is hele dagen op het strand of bij het zwembad ook niets voor ons. Daarom waren we toch ook voor op Zanzibar op zoek gegaan naar wat dingen om te doen. Via het personeel van onze lodge werd de Safari Blue aangeprezen. Lees maar mee: "Discover the beauty of Kwale Island’s surroundings on this unforgettable tour. Start with snorkeling at vibrant coral reefs, then unwind on a stunning sandbank while enjoying a fresh seafood lunch. Afterward, stop by a breathtaking blue lagoon mangrove coast to explore its unique ecosystem and enjoy fresh tropical fruits." Klinkt best goed toch? Deze safari op het water stond voor vandaag op het programma.
Vertrek was op tijd, dus er moest een wekker worden gezet. Bij het opstaan bleek het mooi weer te zijn en (nog belangrijker) was de zee heerlijk kalm. Wel zo fijn als je op die zelfde zee wil gaan varen. Om 8 uur werden we opgehaald door een chauffeur. Privévervoer, dus lekker alle ruimte in de auto en op de achterbank de tijd om nog even echt wakker te worden. Ondanks dat de boottocht aan de zuidwestkant zou gaan plaatsvinden en onze lodge aan de zuidoostkant ligt, was het nog best ver rijden. Schijnbaar geen goede wegen langs de kust, want we moesten eerst tot bijna Zanzibar-stad om daarna pas via de westkust naar beneden te rijden. Al met al een uur en een kwartier voordat we ergens langs de kust stopten. Daar waren een paar overkappingen gemaakt, zodat we in de schaduw konden wachten. Gelijk maar van de gelegenheid gebruik maken om goed te smeren met zonnebrand, het zou op en in het water wel nodig zijn. In de tussentijd arriveerden de bemanning van de boot en overige passagiers. Terwijl ergens beneden aan het strand de boot werd geladen, konden wij flippers passen en uitkiezen. Vervolgens ook de trap af en via het strand door het water om in te stappen. Er waren ook een paar afrikaanse dames bij onze groep, die keken al moeilijk bij deze manier van instappen. Waarschijnlijk hadden ze vooral een Instagramtrip bedacht met mooie foto's en niet nagedacht over de wat meer avontuurlijke onderdelen van de trip.
De boot was een typische afrikaanse houten zeilboot, maar wel ook met motor. De heenrit was met de motor, dus al snel kwam de eerste bestemming in beeld: een zandbank. Eerder nog omschreven als een 'stunning sandbank', maar in de praktijk verstopt achter alle boten die lagen aangemeerd en onder de drommen mensen die er rondliepen. Een bezoek aan deze zandbank moest nog even wachten, eerst gingen we een uurtje snorkelen vlakbij. Binnen een met boeien gemarkeerd gebied werd een plekje gezocht, ook daar was het best dringen geblazen met de boten. Uitrusting aan en plonzen maar, eens kijken wat er onder water te zien was. Misschien zijn wij verwend, maar het was niet bijster interessant. We hebben inderdaad wel wat vissen gezien, maar er was weinig koraal. Dat moet volgens de verhalen toch wel beter kunnen in de wateren rond Zanzibar. Wat er wel veel zat, waren kleine kwalletjes. En daar zaten we dan weer net niet op te wachten. Binnen de kortste keren overal prikjes en jeuk, ik hield het daardoor zelf al snel voor gezien en klom weer terug op de boot. Sommigen hielden het wel langer vol en zochten ook wat verderop, waardoor ze nog best wat gezien hebben.
Na het snorkelen naar de drukbezochte zandbank. We hadden nog nauwelijks een voet aan land gezet en er werden al massages, souvenirs en cashewnoten aangeboden. Zelfs hier ben je niet veilig voor de lokale verkoopterreur. Verder is alles en iedereen alleen maar op zoek naar het beste insta-plaatje, grappig om te zien dat dat met die meute niet of nauwelijks lukt. Wij waren de poeha in ieder geval snel beu. Nog even een klein beetje zwemmen in de azuurblauwe zee en daarna terug onze boot op. Daar waren ze vers fruit aan het snijden, dus het was goed vertoeven. Lekker in de schaduw met fruit kijken naar de chaos op de zandbank.
Deel drie van de boottocht was weer een half uurtje snorkelen. Nu niet in een kluwen van boten, maar ergens midden op zee. Nog steeds weinig koraal en niet noemswaardig veel vissen, maar dit keer wel veel zeesterren. Mijn vrienden de kwallen waren me ook nu weer flink aan het vervelen, dus ook hier hield ik het weer snel voor gezien. Er werden door een benanningslid nog een paar zeesterren opgevist, dus we konden ze nog even van dichtbij bewonderen. Daarna uiteraard weer snel terug in het water, zodat ze weer veilig afzonken naar de bodem van de zee. Op deze plek hield iedereen het snorkelen redelijk snel voor gezien, door naar de volgende stop: the blue lagoon. Mooi blauw water in een redelijk goed afgeschermde baai, een prima plek om nog even te zwemmen. We waren de meute redelijk voor, maar tegen de tijd dat we weer doorvaarden was heel de blue lagoon vol met boten.
Vijfde en laatste stop was Kwale Island. Dat zou best een mooi eiland kunnen zijn met zijn tropische begroeiing en witte stranden, ware het niet dat het helemaal was volgebouwd met souvenirshops en restaurants. Iedere touroperator heeft zijn eigen gebouwde overkapping waar gasten kunnen zitten en waar het eten wordt bereid. De 'fresh seafood lunch' werd daar geserveerd. Smaakte prima met een gevarieerd aanbod aan eten. Daarna was het wachten tot iedereen klaar was en het personeel ook alles had opgeruimd. Gelukkig vonden we twee bedjes onder een parasol, het souvenir shoppen lieten we maar aan anderen over.
Rond een uur of half drie konden we terug naar het vasteland. Er was bedacht om te gaan zeilen en daar houdt men zich dan ook aan. Dat de wind was aangetrokken en daarmee ook de golven flink waren, was geen reden om dit plan om te gooien. Het werd dan ook een vervelende terugreis. Iedereen zeiknat vanwege de golven die binnenboord sloegen, een onprettige deining omdat de koers met de golven in de zij was en zelfs sommige passagiers in doodsangst. Waarom zou je ook rekening houden met je passagiers? Plan is plan, gezeild moet er worden. Voor mij een beetje een flashback naar een boottocht in Mozambique jaren geleden, misschien zijn boottochten in Oost-Afrika gewoon geen goed idee. Uiteindelijk waren we na een onplezierige tocht weer terug bij de kust, maar daar ontstond het volgende probleem. Het was nu hoog water, dus het strand was onder water verdwenen. Er was nog wel een zandstrook, maar dan moest je vervolgens tussen de rotsen naar de trap. Dat werd dus een zeiknatte landing, zo blij dat we een waterdichte zak hadden voor de waardevolle spullen.
Eenmaal boven stond de chauffeur weer op ons te wachten. Best bijzonder dat de transfers van en naar een activiteit het meest relaxt zijn. Samengevat was het geen trip om met veel plezier naar terug te kijken. Te massaal en wat wordt beloofd strookt niet met de werkelijkheid. Het eten leek in eerste instantie een lichtpuntje in het verhaal, maar vannacht bleek er toch sprake te zijn van een opgelopen voedselvergiftiging. Waarschijnlijk van de zeevruchten, want ik ontsprong de dans (en had geen zeevruchten op). Gelukkig vandaag (dag na excursie) even de tijd om bij te komen.
Reactie plaatsen
Reacties