Tijd om andere ski’s onder te binden en dan wel die voor het cross country skiën (langlaufen). Langer, maar vooral ook veel smaller. En dan ook nog aan de onderkant een soort ‘schubben’ om toch wat grip te hebben als je probeert vooruit te komen. Ooit dit wel een keer een paar uurtjes op een soort oefenpiste geprobeerd in de Belgische Ardennen, maar nu een echte tocht op een echte piste direct in de buurt van Edsåsdalen. Aan de noordkant van het dorpje de skipistes op de hellingen, aan de zuidkant in de bossen een paar aangelegde routes. We hadden keuze uit een route van 3,5 kilometer, 6,5 kilometer en 10 kilometer. De keuze viel op de middelste van de drie: niet te kort, maar ook niet té uitdagend.
Vlak bij de lodge konden we al aanhaken op de route, dus geen lange wandeling vooraf. Eerst nog even oefenen met het aanklikken van de ski’s, het werkt toch heel anders dan bij alpineski’s. Na een paar keer proberen zat ik dan ook eindelijk vast, de rest was al een eindje vooruit. En dat zou nog wel een poos zo blijven, want in de eerste honderd meter was ik al een paar keer onderuit gegaan. Dat stukje was heuvelaf en als je je gewicht niet goed naar voren brengt glij je zo onderuit. Duidelijk dat daar nog wat te oefenen was. Bij skiën geldt eigenlijk hetzelfde, maar kun je nog veel compenseren met kracht. Bij cross country lig je gewoon gelijk met je snufferd in de sneeuw. Na een paar keer liggen kreeg ik uiteindelijk nog wel de slag te pakken en kon ik gaan proberen de rest weer bij te halen.
De route bleek een erg mooie. Zoals gezegd door het bos, maar vooral de sporen langs een kronkelend beekje waren erg mooi. Soms voorzichtig een smal bruggetje over, maar voor de rest waren de tracks goed te doen. Voor deze pistes gold hetzelfde als voor de skipistes in Edsåsdalen: je kwam bijna geen anderen tegen. Af en toe iemand uit de omgeving die als sport een rondje deed, maar eigenlijk geen andere toeristen. Bij die lokale mensen zie je er trouwens ook gelijk uit als een volstrekte amateur, want zij zijn opgegroeid met cross country en kunnen dit net zo makkelijk als dat wij kunnen fietsen. De piste van 6,5 kilometer bleek voor ons als beginners nog best lang, zeker omdat er soms flink moest worden geklommen en gedaald. Technisch moeilijk dus en vooral ook conditioneel zwaar. Maar een uitdaging is een uitdaging en uiteindelijk hebben we de ronde helemaal volbracht.
Rond lunchtijd waren we weer terug in de lodge, het middageten stond al klaar. In de middag geen programma, maar we hadden toch nog maar even de bredere ski’s ondergebonden om een paar skipistes te pakken. Verder nog even heen en weer naar het dorp. Lopen is dan niet nodig, je kan gewoon een slee pakken die overal in het dorp langs de weg staan. Achter de slee lange ijzers waar je op kan staan, waardoor je steppend over de sneeuw kan. Best een handig vervoersmiddel in de winter, met als bijkomend voordeel dat je boodschappen niet hoeft te sjouwen. Die kunnen lekker op de slee, terwijl je steppend terug naar huis gaat.
Reactie plaatsen
Reacties