Ook vandaag weer dieren op het programma. Veel groter en iets minder snel, maar net zo knuffelbaar als gisteren: elanden. Uiteraard dan niet in het wild, maar op een elandboerderij. Met de auto werden we naar deze elandboerderij in de omgeving gebracht. Uiteraard stonden de elanden daar niet met smacht op ons te wachten om te knuffelen, er was meer voor nodig. Takken vooral. Een heerlijke lekkernij voor deze dieren, dus toen we bij het verblijf (dat erg groot was, het liep zelfs door tot in het bos) stonden te zwaaien, kwamen de elanden van tussen de bomen vandaan tevoorschijn. In een lichte draf kwamen ze op ons af, ze hadden wel zin in een hapje. Op het moment dat de elanden bij je staan, vinden ze het niet erg als ze geaaid worden of ze een kus krijgen. Let wel op dat de focus alleen op het eten is, ze houden verder geen rekening met je. Stap dus op tijd weg als deze gigantische dieren zich omdraaien of een kant op lopen. Aan het einde van deze eenzijdige knuffelsessie hadden we een ‘I kissed a moose’ sticker verdiend en konden we weer terug in de auto voor het volgende deel van het programma vandaag.
De tweede stop was een soort van ijshotel. Niet zo groot en uitgebreid als de bekende ijshotels in Scandinavië, maar ondanks dat toch indrukwekkend. Er was een bar waar we een lekkere warme bessenthee hebben gedronken en het was ook mogelijk om er te slapen. Wij gingen niet voor deze optie, maar zouden gewoon lekker in de eigen lodge slapen. Behalve een bezoek aan het hotel hebben we ook nog in de omgeving gewandeld. Ook hier veel bevroren meren en ook halfbevroren watervallen. Het leverde een korte, maar mooie wandeling op.
In de avond een bijzonder diner. We mochten instappen in een soort karretje op een slee, die achter een sneeuwscooter werd gehangen. De sneeuwscooters (er waren er meer, met ook meer gasten) reden heuvelop naar een restaurant met een mooi uitzicht op de omgeving. Helaas wel een bewolkte dag, dus helaas geen kans op het noorderlicht. Wel een prima restaurant met een diner met meerdere gangen, we werden verwend. Daar waar de meeste mensen na het diner weer met de sneeuwscooters terug naar het dorp werden gebracht, daar stond ons nog een pittige activiteit te wachten. Er waren sneeuwrackets voor ons meegenomen, inclusief wat wandelstokken. De rackets dus maar onderbinden, een hoofdzaklamp op en in het pikkedonker terug naar onze lodge. Er waren gemarkeerde wandelpaden, dus gelukkig hadden we wel een duidelijke route. Eerst over het open deel op de top van de heuvel, daarna dwars door het bos. Wat een heerlijke stilte om ons heen, zeker toen alle sneeuwscooters weg waren en wij verder in het bos waren. Na ongeveer drie kwartier stappen door de diepe sneeuw kwamen we uit bij de skipistes die ook richting onze lodge liepen. Dat liep gelijk een stuk makkelijker, want de pistes waren al weer geprepareerd voor de volgende dag. Binnen een mum van tijd zaten we daarna dus weer lekker bij de open haard, met een warme chocolademelk erbij. Een mooie dag, benieuwd wat we morgen weer zouden gaan beleven.
Reactie plaatsen
Reacties