Normaal begin ik altijd met een verslag van de reisdag naar de bestemming, maar nu valt er nog wel wat bijzonders te vermelden over de aanloop naar deze reis. Op het moment dat ik de reis had geboekt waren er nog maar weinig anderen die hetzelfde hadden gedaan. Op de site van de reisorganisatie was schijnbaar te zien in welke categorie (man/vrouw, leeftijdscategorie enzovoorts) de deelnemers konden worden ingedeeld, maar daar had ik niet naar gekeken (doe ik eigenlijk nooit). Wat wel altijd door mij in de gaten wordt gehouden, is of de reis al op gegarandeerd vertrek staat. Dat was gelukkig het geval, dus ik kon me onbezorgd gaan voorbereiden op de reis, de zin begon al te komen. Op een gegeven moment (een paar weken voor vertrek) werd ik gebeld door de reisorganisatie, er was toch wel iets waar de reisorganisatie zich zorgen over maakte. De reis was flink vol gelopen (zo’n twintig deelnemers) en ik bleek de enige man te zijn. Of ik niet wilde overboeken naar een andere datum of een echte ski-reis die gelijktijdig zou worden gehouden? Het antwoord was uiteraard nee, ik had juist zin in al die alternatieve activiteiten als sneeuwscooteren en een sledetocht met de husky’s. En wat is het probleem om met een stel vrouwen op pad te gaan? Ik bedankte dus vriendelijk en ben dus gewoon met deze groep vrouwen op reis gegaan. En achteraf ook totaal geen spijt, het was echt een leuke groep. De groep van de ‘normale’ ski-reis verbleef ook in dezelfde lodge. Ook prima mensen, maar onze groep was toch echt gezelliger. En onze gids vond het ook niet erg, want anders was hij echt de enige man geweest.
Nu dus maar over naar het verslag van de reis zelf. Vertrek in de ochtend vanaf Schiphol. Bestemming was niet een luchthaven in Zweden, maar het vliegveld van Oslo in Noorwegen. Deze luchthaven lag het dichtst bij Höljes, dat ook best dicht bij de grens tussen Noorwegen en Zweden ligt. De vlucht was er een die ik niet snel zal vergeten. Achter me een kind van een jaar of vijf die het nodig vond om steeds tegen mijn stoel aan te schoppen. Eerst maar een paar geïrriteerde blikken naar achteren, daarna een verzoek aan de (Nederlandse) moeder om toch maar even op te treden en na het verhaal van haar kant over een vrije opvoeding toch maar even de keuze opgeworpen dat zij kon ingrijpen of dat ik het anders wel zou doen. De halfslachtige oplossing van mevrouw was om dan maar van plaats te wisselen met het kind. Gelukkig wist het jongetje zich ten opzichte van de nieuwe voorbuur wel te gedragen. Het hele verhaal had bij meer mensen tot verbazing geleid, dat bleek wel toen ik mijn reisgenoten ontmoette op de luchthaven. Ze moesten wel lachen dat uitgerekend hun reisgenoot met het vervelende jongetje en de minstens net zo irritante moeder te maken had.
De eerste kennismaking met de reisgenotes en de gids was dus op de luchthaven, het was direct een gezellig bedoening. De ergernis van de vlucht was dus snel vergeten. De groep werd verdeeld over twee kleine busjes, ook werd gepolst wie van de groep (naast de gids) zou willen rijden. De busjes waren die ochtend door een vorige groep en gids naar de luchthaven gereden, vandaar de zoektocht naar minimaal één nieuwe chauffeur. Mij niet gezien, ik had nog nooit door de sneeuw gereden. Gelukkig was er een reisgenote die daar de hand niet voor omdraaide. Buiten Oslo eerst nog naar een winkelcentrum, waar we al die dingen konden inslaan die in Zweden veel duurder waren. Denk vooral aan alcohol en dat soort dingen. Shoppen dus maar, zodat we in de avond nog wat lekkers hadden voor bij de open haard of het kampvuur. Daarna de grens over, waarna we nog een stuk door Zweden moesten rijden.
We reden door een witte wereld met veel bossen. Op een gegeven moment zagen we zelfs wilde elanden aan de rand van het bos. De waarschuwingsborden met plaatjes van elanden en rendieren stonden er duidelijk niet voor niets. Na een rit van ongeveer 2,5 uur kwamen we aan in Höljes. Ons landhuis lag een stukje buiten het dorp, langs een riviertje met de mooie naam Klarälven. Binnen was de kachel lekker voor ons opgestookt, ontvangst met lekker warme drank. Daarna volgde de indeling van de slaapkamers. Ik werd ingedeeld bij een aantal mannen van die andere groep waar ik het eerder over had. Helemaal prima, iedereen moest toch elke dag ongeveer dezelfde tijd op. Voordat het donker werd nog even rondgelopen op het grote perceel bij het landhuis. Even kijken bij de rivier, waar ook een mooie grote tipi stond. Een fijne plek om in de avond nog bij een kampvuur te zitten, al waren de grote woonkamer en de eetkamer ook prima plekken om te zijn. Het eten werd op de meeste avonden geregeld in het landhuis zelf, de plek waar ook de meeste ontbijten waren. Alleen als we onderweg waren, werd er ergens anders gegeten.
De avond stond in het teken van gezellig kennismaken en het programma van de week doornemen. Hierbij werd vast rekening gehouden met de weersverwachtingen. De volgende dag geen heel uitgebreid programma, zodat we nu al wisten dat we er morgen niet heel vroeg uit hoefden. Best lekker na een reisdag.
Reactie plaatsen
Reacties