We begonnen de reis in de Andes op hoogte in bijvoorbeeld Quito en Otavalo en na een tijdje lager in de Amazone knallen we nu weer de Andes in. En dit keer ook echt hoog. Riobamba, de eindbestemming voor vandaag, ligt al op ruim 2.700 meter hoogte. Maar dat is niet de uitdaging van de dag, dat is de stop in het Chimborazo Nationaal Park. Dit park is vernoemd naar de vulkaan die hier de eyecatcher vormt. De Chimborazo is met 6.263,47 meter boven de zeespiegel de hoogste vulkaan in de Andes en tevens de hoogste berg van Ecuador. De berg ligt in de gelijknamige provincie, ongeveer 200 kilometer ten zuiden van de evenaar. Is de Chimborazo hiermee ook de hoogste berg ter wereld? Dat ligt er aan hoe je er naar kijkt. Als we de hoogte boven zeeniveau meten, is de Mount Everest de duidelijke winnaar. Sterker nog, de Chimborazo staat niet eens in de top 100 van bergtoppen ter wereld. Maar als we de afstand tot het middelpunt van de aarde meten, is de Chimborazo de duidelijke winnaar, met een enorme voorsprong van 2,1 kilometer op de Everest.
Hoogste of niet, het is in ieder geval een reus. En niet een reus waarbij je zomaar even zonder goede training en voorbereiding de top kan bereiken. Dat was dan ook totaal niet ons plan. Maar met de bus kan je al zomaar tot 4.800 meter hoogte komen. En dat is dus net zo hoog als de top van de befaamde Mont Blanc in Europa. We vonden het dus wel spannend, zouden we last gaan krijgen van deze hoogte? Gelukkig hadden we de afgelopen week dus al wat hoogtemeters, hopelijk zou het mee gaan vallen. Eerst in ieder geval nog een mooie rit vanaf Baños. Langzaam aan klom de bus de bergen in, soms door haarspeldbochten en soms ook over de hoogvlaktes. Al snel lag het groen achter ons, geen bomen meer te vinden. Alleen wat lage struiken, planten en grassen. Ook kwamen we wat andere bewoners in dit deel van het land tegen: lama’s, alpaca’s en vicuña’s. Met dit open landschap waren ze ook niet heel moeilijk te vinden, heerlijk grazend. Als je deze dieren ziet, weet je dat je echt op hoogte begint te komen.
Na nog een poos stijgen, zagen we de top van de Chimborazo. Niet echt het hoogste puntje (want dat lag verscholen in de wolken), maar wel het bovenste en steilste stuk. Zoals gezegd bracht de bus ons tot een hoogte van circa 4.800 meter. Tot onze verrassing was er gewoon een restaurant met parkeerplaats. Degenen die het wat rustiger aan wilden doen (en het niet zo hadden op de kou op deze hoogte) verdwenen snel naar binnen, maar een aantal van ons hadden wilden de boel toch wel gaan verkennen. Zelf had ik nog een missie: naar de 5.000 meter. Wanneer heb je nou een kans om op die hoogte te komen? 200 meter omhoog over een netjes aangelegd pad, dat moest wel lukken. Vooral een kwestie van heel rustig aan lopen en rusten waar nodig. Het bleek nog best wel pittig (je komt onderweg echt zuurstof tekort), maar we hebben het met een paar mensen gehaald. Een mijlpaal om nooit te vergeten. Qua uitzicht viel er niet veel te genieten, we zaten vol in de wolken. Pas terug bij het restaurant trok de bewolking af en toe in flarden open, een mysterieus uitzicht tot gevolg. Voor ons geen bak koffie in het restaurant, de effecten van de hoogte begonnen bij sommigen toch al een beetje merkbaar te worden. Tijd dus om lekker te gaan afdalen naar Riobamba, wat met ruim 2.700 meter hoogte toch makkelijker te behappen is. Over Riobamba zelf morgen meer, na deze hoogte (en inspanning) was het in de avond vooral een kwestie van even bijkomen en vroeg naar bed.
Reactie plaatsen
Reacties