Tijd voor de activiteit waar ik het meest naar heb uitgekeken: de Inca Trail! Dit is een langeafstands wandelpad door de Andes van de Peruaanse stad Cuzco naar de ruïne-Incastad Machu Picchu. De route voert over paden van het oorspronkelijke wegennetwerk van de Inca's. Het pad loopt langs verschillende ruïnes en door nevelwouden en bergtoendra's. De route loopt deels op een hoogte van 4.200 meter, wat het echt pittig maakt. Er worden slechts 500 mensen per dag toegelaten. Zelf had ik gekozen voor de zogenaamde 'Classic' route en niet de volledige route helemaal vanaf Cuzco. Desondanks was het nog steeds een vierdaagse tocht, al is het de laatste dag vooral het aankomen bij de Machu Picchu en het rondlopen in die oude Incastad. Blijven er nog steeds drie pittige wandeldagen over, toch had ik er zin in!
De dag begon vroeg, al om een uur of half 7 stond een bus klaar om ons richting het startpunt van de Inca Trail te brengen. De busreis duurde ongeveer drie uur, maar er werd tussendoor ook een stop gemaakt in Urubamba om nog proviand in te slaan. Na de stop door naar 'kilometer 88', het punt waar wij de trail zouden gaan betreden. Dit punt ligt iets na het dorpje Ollantaytambo, vlakbij het spoor. Hier moest iedere deelnemer zich nog registreren bij het Inca Trail Check Point. Er werd strikt gecontroleerd of je wel een reservering had om de trail te lopen, legitimeren verplicht. Het goede nieuws is dat het wel een speciale stempel in het paspoort heeft opgeleverd. Dit zou iedere dag bij het begin van de dag weer opnieuw gebeuren, er staand dus vier bijzondere stempels in het paspoort. Verder werden we bij het startpunt gekoppeld aan het voor (en door) ons ingehuurde personeel. Zij dragen niet alleen alle benodigde spullen (tenten, eten, stoeltjes, tafeltjes enzovoorts) de hele Inca Trail voor ons, maar ook zorgden zij voor het inrichten en opruimen van het tentenkamp en voor het bereiden van alle maaltijden. Het leverde wel een schuldgevoel op, want de 'lopers' hadden alleen maar bagage voor een paar dagen bij zich (inclusief matje en slaapzak). De gids gaf al snel aan dat het voor de lokale situatie prima banen met prima salarissen zijn en dat een schuldgevoel dus nergens voor nodig is.
Na alle plichtplegingen konden we (in een groep van circa 20 personen) op pad. De dragers gingen ons voor en verdwenen in rap tempo uit het zicht. Het eerste stuk lopen was nog niet erg zwaar, de eerste dag zou slechts 12 kilometer worden gelopen. Ook hoefde er maar circa 200 meter te worden gestegen, van ongeveer 2.900 meter naar 3.100 meter. Ook was er onderweg nog een lunchpauze bij de camping van 'Miskay'. Eenmaal daar aangekomen, hadden de dragers al een eettent ingericht, stond de thee al te pruttelen en was de lunch klaar. Ongelooflijk hoe snel ze dat voor elkaar hadden gekregen. Na de lunch nog een uur of 2-3 tot de campsite van Wayllabamba. Onderweg kwam de route nog langs de ruïnes van de kleine stad Llactapata. Ook tijdens de Inca Trail zijn dus al de nodige restanten van het Inca rijk te bewonderen. Na de stad een afdaling om de vallei van de Kusichaca-rivier binnen te gaan, met aan het einde een lichte klim naar het inmiddels al helemaal gereed zijnde kamp voor de nacht. Na een prima maaltijd was het al snel tijd om de eigen tent op te gaan zoeken. Morgen weer vroeg dag.
Reactie plaatsen
Reacties