Nog even wat uitleg over de lodge. In 2017 was er een Noorse verpleegster die dit gebied als toeriste bezocht. Onder de indruk van de mensen en de omgeving wilde zij iets voor deze gemeenschap betekenen. In de wijde omgeving geen (gratis) school en ook een hospitaal ontbrak. Daar moest verandering in komen. Met Noorse sponsoring werd een school op poten gezet, maar om de school te onderhouden en vaste kosten als personeel en ook eten voor de kinderen te bekostigen, waren structurele fondsen nodig. Dit werd geregeld door de lodge op te zetten. Door een verblijf in deze lodge betalen reizigers mee aan de school. Verder kunnen de gasten een bezoek aan de school brengen en hopelijk nog een donatie doen. De school is met meer dan 600 kinderen een groot succes, de eerste leerlingen hebben inmiddels hun opleiding volbracht. De kinderen kunnen er gratis heen en krijgen ook twee gezonde maaltijden per dag. Kinderen die van verder komen, worden met de bus gehaald en weer teruggebracht. Volgende project is het hospitaal, deze is in aanbouw. Een mooi verhaal dus.
Ons verblijf is behalve leerzaam en leuk dus ook nog eens nuttig. Fijn om een klein steentje te kunnen bijdragen. Vanmiddag stond voor ons ook een bezoek aan de school op het programma, maar eerst in de ochtend nog een zogenaamde bushwalk. Onder begeleiding van een maasaikrijger een wandeling door de wildernis. Normaliter een garantie om geen wild te zien (want wij toeristen stampen te luid rond), maar in dit geval leek het ons toch leuk vanwege de uitleg die we zouden krijgen over de planten en het gebruik hiervan door de Maasai. Onze verwachtingen kwamen helemaal uit. De 'wildscore' was een wandelende tak, een schildpad en drie vogelsoorten, maar het plantendeel en culturele deel was leuk en leerzaam. En daarnaast altijd toch de spanning of je geen enge of gevaarlijke dieren tegenkomt. Verder ook goed uitkijken waar je loopt, het is een continue doornstruiken-, stenen- en poepslalom. Qua planten veel bijzondere gebruiken, vooral die van de olifantenpoep waren bijzonder te noemen. Heb je hoofdpijn? Steek olifantenpoep in de fik en gebruik het om boven te stomen. Ik ga het maar niet proberen. Verder is het leuk om een droge olifantendrol te gebruiken als voetbal. Niet dat we er beter van gingen voetballen, maar best grappig om een 'balletje' te trappen op de savanne. Misschien als ik thuis ben mijn schoenen maar eens wassen. De medicinale gebruiken waren uiteraard veel serieuzer, vooral de verschillende soorten acacia's kennen veel gebruiken. Na ruim twee uur rondwandelen in de hitte was het fijn om toch weer terug te komen bij de lodge en even in de schaduw wat te drinken en relaxen. Dat was goed uit te houden tot aan de lunch.
In de middag zoals gezegd een bezoek aan de school. Normaal een rit met een jeep, maar beide exemplaren waren niet beschikbaar of kapot. Wat ons betreft geen probleem om nog een stuk te lopen, het was ongeveer 20 minuten enkele reis. De school lag langs de grotere weg en besloeg een flink terrein. Onze komst was al doorgeseind, want bij aankomst stonden de ruim 600 kinderen en de leraren al buiten in rij en gelid op ons te wachten. De oudste kinderen verwelkomden ons al bij de poort met een speciale welkomstdans en zelfs speciale welkomstbordjes met onze namen er op. Daarna nog massaal gezang met de hele groep en een welkomstwoord van de hoofdleraar, gevolgd door een voorstelrondje van alle leraren. Hierna mochten wij ons voorstellen aan de hele school. Lessen zijn in het Engels, dus wij schatten in dat de kinderen het best konden volgen. Ook hier voelden we ons trouwens best opgelaten dat alle lessen van een hele school worden stilgelegd vanwege onze komst. We vonden het dus ook niet heel erg dat de kinderen op een gegeven moment weer terug mochten naar de klassen.
De hoofdleraar gaf ons nog een rondleiding, waarbij we nog in twee klassen konden rondkijken en in de keuken en eetzaal. De leerlingen leken het erg leuk te vinden om les te krijgen. Alles heel speelvol en met de grootste lol. Leuk om te zien en fijn dat dit soort projecten worden opgezet. Ons afscheid viel toevallig gelijk met het moment dat de school uitging. De kinderen vonden het maar al te bijzonder dat wij lopend waren, het eerste stuk liepen er misschien wel vijftig met ons mee. Het werd zo een gezellige bedoening.
Verslag gaat verder onder de foto's.
Eenmaal terug bij de lodge al snel de volgende activiteit: de speerwerpkampioenschappen. Er werden een stuk of zeven maasaikrijgers opgetrommeld om mee te doen. Met zware ijzeren speren moest een aan een boom gehangen houtblok worden geraakt. Ik heb niet het idee dat de leeuwen zich heel druk hoeven te maken, want het duurde even voordat er raak werd gegooid. Schijnbaar wordt er niet heel veel meer gejaagd, de maasai zijn vooral herders geworden. Uiteraard konden wij er absoluut niets van, onze pogingen leverden helemaal niets op. Blij dat we in Nederland een supermarkt hebben.
Voor het eten weer Mtv bij het kampvuur, het is hier echt een gebruik. Het diner was weer prima, met allemaal groenten die wij niet kennen. Na het diner lekker op tijd naar bed, de vermoeidheid begint na twee weken rondreizen wel toe te slaan. Morgen lekker naar Zanzibar, waar (onder andere) een paar dagen strand op ons wacht. Dat betekent een paar versnellingen terugschakelen en nu echt even bijkomen van drukke tijden.
Reactie plaatsen
Reacties