Nog één keer wakker worden in een mooie hut in Maasailand en nog één keer het uitzicht op Mount Kilimanjaro. Na het ontbijt werd het toch echt tijd om afscheid te nemen van de maasai. Vanaf hun kant weer traditioneel uitbundig, er waren weer een aantal krijgers verzameld voor een traditonele dans. Het bleef maar doorgaan, dus het was aan ons om op een gegeven moment in te stappen en al zwaaiend weg te rijden. Vandaag ook onze laatste dag met Ben, hij kwam ons ophalen om ons naar de luchthaven van Arusha te brengen.
Het bleek een rit van twee tot tweeënhalf uur, gelukkig nauwelijks 'snelwegen'. Wel stoffige wegen binnendoor, waarbij we in het eerste deel nog afscheid konden nemen van gazelles, zebra's en giraffes. Het laatste beetje wild van het vasteland voor deze reis dus. Gelukkig wachten er (hopelijk) nog een aantal dieren op ons op Zanzibar. Eenmaal op de luchthaven nog een hartelijk afscheid van Ben voordat we ons in de gebruikelijke chaos van een luchthaven buiten Europa stortten. Iedereen moest wel een formulier zien of een vraag stellen. Tel daarbij een gezondheidscheck en twee veiligheidschecks bij op en je begrijpt dat we van rij naar rij liepen. Uiteindelijk was alles prima gelukt en kwamen we aan in de vertrekhal. Opmerkelijk veel zitplaatsen en eettentjes. Het is dat het er bloedverziekend heet was, anders zou je het zelfs aangenaam kunnen noemen. Wel een tip voor iedereen die naar dit soort kleine luchthavens gaat: lt altijd goed op, want vertrektijden en gates wijzigen om de haverklap. Onze vlucht vertrok ineens een kwartier eerder en een gewijzigde gate werd pas aangegeven bij start boarden. Wees dus alert.
De vlucht was een korte (vijf kwartier), maar vooral bij het opstijgen en landen een hobbelige. De landing daarentegen was een subtiele, we kwamen rustig aan op Zanzibar. Onze 'gids' (de persoon die de dingen voor ons regelt op het eiland) stond al met een chauffeur op ons te wachten, dus binnen no time waren we weer op pad. We hadden maar een korte rit voor de boeg, want voordat we richting strand zouden gaan hadden we eerst nog een nacht in de hoofdstad Zanzibar-Stad voor de boeg. Tien minuten later stonden we al aan de rand van de oude binnenstad, Stone Town genoemd. Hier moesten we met bagage en al uitstappen, want de straatjes in de oude binnenstad zijn zo smal dat er geen auto's kunnen komen. Zo uitstappen midden in de gekte van een markt en dan vervolgens door de mensenmassa de oude stad in, het was even wennen. Onder begeleiding van de gids hadden we na een minuut of vijf het hotel gevonden. Beetje erg basis, de kamer was een soort bezemkast met raam. Gelukkig maar voor één nacht en het voordeel was wel dat we midden in Stone Town zaten, de plek waar het ons toch ook om was te doen.
Stone Town (Swahili: Mji Mkongwe) is het oude centrum van Zanzibar-stad, de hoofdstad van het eiland Zanzibar in Tanzania. Tot aan de 19e eeuw was het een belangrijk handelscentrum voor kruidnagels en de Arabische slavenhandel. Stone Town staat sinds 2000 op de Werelderfgoedlijst. Gezien het deels Arabische verleden (en de huidige islamitische cultuur) heeft het toch wel veel weg van een oude medina, zoals je die in de Arabische wereld ziet. Zoals gezegd smalle straatjes en steegjes, waar je makkelijk kan verdwalen. Veel kleine winkeltjes en vooral veel drukte. Wat hier wel opvalt zijn de mooie houten deuren, met mooi houtsnijwerk. Na het inchecken was er in ieder geval nog genoeg tijd om hier rond te slenteren.
Verslag gaat verder onder de foto's.
Bezienswaardigheden in Stone Town zijn vooral het oude fort, de haven en het huis waar Freddie Mercury in zijn jonge jaren heeft gewoond. Al is het laatste niet een bijzonder gebouw om te zien, het is vooral het idee bij zijn huis te staan. Tegenwoordig is het trouwens een museum dat in het teken van zijn leven staat. Wij zijn er niet binnen geweest, geen idee dus of het de moeite waard is. In de avond is er in een park langs de kust een foodmarket. We waren er in de middag langs gelopen en vroegen ons af of deze markt er nog wel zou zijn, maar in de avond stonden er vele kraampjes. Overal werden op tafeltjes etenswaren uitgestald. Kies wat lekkers uit en ze bereiden het voor je op de barbecue. Let wel op dat ze overal chilisaus op willen doen, geef dus tijdig aan als je dat niet wil. Het concept van de foodmarket is leuk, het doet een beetje denken aan een foodtruckfestival (ook wat betreft de prijzen, het is niet voordelig). Wel een beetje opdringerige verkopers, daar wordt je op een gegeven moment wel beu. Uiteindelijk bij verschillende kraampjes een prima maaltijd bij elkaar geritseld en daarnaast een ervaring rijker. Vervolgens nog een korte zoektocht naar ons hotel, dat blijft toch wel lastig op dit soort plekken. Zeker nu heel veel winkeltjes dicht waren gegaan (en daarmee herkenningspunten dus niet meer terug te vinden waren. Uiteindelijk kwam het allemaal goed en vonden we ons hotel. Nog even lekker onder de douche en daarna naar bed.
Reactie plaatsen
Reacties