Het ontstaan van Mikumi NP is een bijzonder verhaal. Het gebied bestond al lang en was nog ongerept. Totdat de regering van Tanzania besloot de tijdens vorige verslagen al genoemde Tanzam Highway aan te leggen. De weg werd dwars door het gebied aangelegd en dat gaf na de opening twee problemen: het veelvuldig aanrijden van dieren die de weg overstaken, maar vooral ook dat het gebied ineens veel makkelijker toegankelijk was voor stropers. Daar moest iets tegen gebeuren en het makkelijkste ging dat door het gebied aan te wijzen als nationaal park. Stroperij wordt nu bestreden en er staan dikke boetes op het veroorzaken van zogenaamde roadkill. Tarieven staan ook op borden langs de weg vermeld. Het viel ons daarbij op dat het tarief voor een giraffe hoger ligt dan voor een leeuw, terwijl die toch zeldzamer is. Verklaring van Ben was dat de giraffe het nationale dier van het land is en dat de boete daarom hoger is. We doen het maar met dat antwoord. Vandaag in ieder geval een volle dag op pad in dit park. Na het ontbijt reden we binnen een minuut of vijf via de eerder genoemde weg het park in. We bizar om dieren te spotten op een weg vol voorbij denderende vrachtwagens. Verbazingwekkend genoeg waren er ook nog eens genoeg dieren te spotten. Imoala's, bavianen, zebra's en zelfs een hartebeest stonden of liepen op korte afstand van de weg en sommige wilden zelfs oversteken. Op een gegeven moment zagen we aan de overkant van de weg een flinke groep giraffes. Toch maar even gestopt voor een foto. De timing hing dan af van wanneer er even geen trucks langskwamen. Een bizarre manier van safari.
Uiteraard reden we niet de hele dag heen en weer over de weg, het noordelijk deel van het park is gewoon te bezoeken. Via een entreepoort reden we het gebied in en kon de echte safari weer beginnen. Het park bleek heel anders te zijn dan Ruaha NP. Vanaf de ingang kom je uit op de zogenaamde 'floods plain', een compleet vlak gebied dat in het regenseizoen onderstroomt, maar dat nu gortdroog was. Je kon kijken zover het oog reikt, overal droog gras met hier en daar een enkele struik. Er was dan naar onze mening logischerwijs in de bloedhitte op deze vlakte met nauwelijks schaduw weinig wild te zien. Af en toe een groep gnoes of zebra's onder een boom of een paar giraffes op trektocht, maar dat was het dan wel. Tijdens een struintocht langs alle schaduwplekken kwam je nog een keer een redbuck tegen of een vos, maar dat was het dan wel. Steeds een paar minuten hobbelen naar een andere boom om te constateren dat er nu in ieder geval geen dieren aanwezig waren. Tel daar bij op dat ook wij vol in de zon reden en werden uitgekookt en je kunt je voorstellen dat het enthousiasme flink begon te dalen.
Dan maar op weg naar de lunchplaats, we kregen wel trek. Een stuk voor deze lunchplaats met wat bomen zagen we veel safaritrucks bij elkaar (het voordeel van zo'n open vlakte is wel dat je kilometers ver kan kijken), het ultieme teken dat er wel dieren te zien moesten zijn. En het klopte, er waren drie leeuwen gespot. Ieder onder een eigen boom of bosje. Erg gaaf dus weer, maar het was nu wel erg druk. Trucks die steeds probeerden een beter plekje te vinden, het was echt een gedrang. En dan ook nog eens weinig beweging bij de leeuwen, ook zij vonden het wel prima in de schaduw. We hielden het dus snel voor gezien, mogelijk zouden we er later nog wel langs komen.
De lunchplaats had zitjes, toiletten en een mooi uitzicht, alles wat je je maar kan wensen. Wel drukte, iedereen komt hier uiteraard op hetzelfde moment bij elkaar. Ben had gelukkig een plekje aan de rand van deze pleisterplaats gevonden, dus we konden in relatieve rust van het uitzicht genieten. Nadat we klaar waren met de meegebrachte lunch, gingen we weer op pad. Eerst een paar paden in de omgeving bereden, daarna kwamen we al snel weer terug bij de leeuwen. Het was er nu een stuk rustiger, dus we konden op het gemak de leeuwen bekijken. Ook kwam er een leeuwin even in actie. Ze liep even een stukje, ging ergens anders op de uitkijk staan en keer daarna weer terug om languit te gaan liggen. Het leek wel ingestudeerd poseerwerk, we waren er in ieder geval blij mee.
De middag werd verder gebruikt om een deel van het park verder van de ingang te verkennen. Wat een verademing was dat. Weg van de menigte (het was weekend, dus er waren veel binnenlandse toeristen die in kleine touringcars rondreden en het op sommige plaatsen zelfs nodig vonden om uit te stappen om het allemaal beter te zien) en een veel gevarieerder landschap. Wat heuvelachtiger een open vlaktes afgewisseld met (droge) bossen. En daarnaast ook veel meer dieren, we kregen er weer echt zin in. Een paar kuddes olifanten van dichtbij en bijvoorbeeld ook drie elandantilopes, die alleen wel heel schichtig waren. Verder genoeg klein wild, we vermaakten ons weer prima.
Tegen het eind van de middag nog wat rondjes in de omgeving van de ingang van het park, waar de meesten al weer op weg naar huis waren. Tijdens het zogenaamde gouden uur net voor zonsondergang kwamen lekker veel dieren tevoorschijn, zoals een aantal bokken en een wrattenzwijngezin met aardig wat jonkies. Leuk om zo een mooie dag af te sluiten. In de avond nog het diner in de lodge en daarna lekker terug naar het eigen huisje. Morgen weer een dag, met de rit van Mikumi naar Neyerere NP op het programma.
Reactie plaatsen
Reacties