Changuu, beter bekend als Prison Island, ligt niet ver voor de kust van Stone Town. Het eiland werd vroeger door de Arabische slvenhouders gebruikt als gevangeniseiland voor slaven. Later werd het gebruikt als 'gewoon' gevangeniseiland en nog later als quarantaine-eiland voor immigranten uit India. Tegenwoordig wordt het eiland massaal bezocht door toeristen. Deels vanwege de historie, maar voornamelijk vanwege de gigantische Aldabra schildpadden die er leven. Ooit vier stuks uitgezet die in de achttiende eeuw vanuit de Seychellen als cadeau waren gekregen, nu lopen er meer dan 200 rond. Er wordt ook mee gefokt, veel exemplaren worden weer uitgezet op de Seychellen. Maar er lopen nog meer dieren rond die er van oorsprong niet thuis horen: pauwen uit India en Dikdiks van het vasteland. Hoe dan ook, wij gingen ons vandaag ook aan een bezoekje aan dit eiland wagen.
Na een gehorige en onrustige nacht, waarbij we naast veel stemmen en motoren in de stegen ook nog regen hoorden, stonden we flink brak op. Na het ontbijt werden we opgehaald voor een ochtendtrip naar Prison Island. Eerst met alle bagage naar onze taxi van vandaag, dat was in ieder geval veilig opgeborgen. Vervolgens met een geregelde gids, die wel heel matig Engels sprak, weer dwars door Stone Town om uiteindelijk uit te komen bij een strandje vlak bij het fort en het park waar we gisterenavond hadden gegeten. Echte kades kennen ze hier niet, het was dus vanaf het strand instappen in het bootje dat was geregeld. Gelukkig hadden we hier al rekening mee gehouden door slippers aan te trekken. Deze nu dus even uit en tot de kuiten in het water om vervolgens de boot in te klimmen. Het bootje had gelukkig wel een dak en daarmee dus schaduw. We hadden een privétour en konden na het instappen dus gelijk vertrekken.
De boot moest nog om wat boten slalommen, maar al snel zetten we koers richting Prison Island. Het ligt dichtbij, we zagen het vanuit Stone Island al liggen. Na een tochtje van misschien iets van 20 minuten kwamen we al aan. Ook hier weer een natte landing, dus weer uitstappen in het ondiepe water. Vervolgens de trap op en via een hoge vlonder richting het entreegebouw. Daarna begon de rondleiding. Eerst het voormalig huis van generaal William Lloyd Matthews, dat later een resraurant werd maar nu vooral een bouwval is. Door het slechte Engels van de gids is het verhaal mij verder ontgaan, we lezen het nog wel een keer na. Hierna naar het gebouw waar het eiland zijn bijnaam aan ontleent: de gevangenis. In een deel van het gebouw was een museum ingericht, waar de functie van het eiland door de jaren geen werd toegelicht.
Als laatste hetgeen waar veel mensen voor naar het eiland komen: de schildpadden. Ze leven in een afgezet gebied, bezoekers mogen alleen op de paden. De gigantische schildpadden vinden het echter vooral fijn om op de paden te lopen. Dichterbij de schildpadden kun je dus niet komen. Aanraken van de dieren is verboden, maar ik heb niet het idee dat de bordjes worden gelezen. Toen we er net waren hebben we nog wat foto's kunnen nemen, maar al snel werd het gigantisch druk. De lol was er snel af, we gingen maar weer lekker richting boot. Daar zagen we ook hoeveel boten er nu ineens lagen, maar goed dat we op tijd waren gegaan. Snel maar instappen en terug naar Stone Town, we waren klaar om richting strand te gaan.
Terug in Stone Town moesten we nog een stukje lopen naar de taxi, vervolgens nog ruim een uur naar Jambiani. Dit dorpje ligt aan de zuidoostkust van het eiland en is vooral een toeristische badplaats. Eenmaal aangekomen zagen we direct de azuurblauwe zee, het zwembad en de leuke hutjes. Een kleinschalige locatie, helemaal prima. Het plan voor de middag was om lekker op een bedje onder een palmboom te gaan luieren. Het werd echter het bed in de hut, want het werd bewolkt met veel wind en het begon zelfs even re regenen. Tijd dus voor een goede middagdut, want na weken van erg leuke, maar vermoeiende dagen was er wel wat slaap in te halen. In de avond was het wel weer opgeklaard, we konden lekker eten in het restaurantje. Prima eten, maar we wachten niet graag een uur op onze maaltijd. Daarna lekker vroeg naar bed, de vermoeidheid komt er duidelijk uit. De komende dagen maar genieten van onze rust dan.
Reactie plaatsen
Reacties