Nog maar een laatste stuk lopen, de Machu Picchu is al dichtbij. Al ergens in de nacht uit de veren, want nog voor zonsondergang wil je gewoon bij de Inti Punku (zonnepoort) zijn om bij zonsopgang van bovenaf de eerste blik op de Machu Picchu te hebben. Nog in het donker op pad dus, zaklampen paraat. Het lijkt tot ons schrik een bewolkte dag te zijn, maar een blik naar boven toont een stralende sterrenhemel. Het is dus gewoon de mist die tussen de bergen hangt, dat komt wel goed. Na een ruim uur lopen doemt de steile, hoge trap naar Inti Punku voor ons op. Een klim van een paar minuten nog, nieuwsgierig lopen we naar boven. Eenmaal boven blijkt de Machu Picchu nog niet in beeld, er hangt nog te veel mist. Best logisch, het is nog vroeg en de zon is er nog niet bij. Tijd om een fijn plekje op te zoeken en te wachten tot de mist optrekt.
Het geduld werd op de proef gesteld, het begon nu wel lang te duren. Daar waar veel lopers al doorliepen naar beneden (de Machu Picchu zelf is nog een half uur naar beneden wandelen) om zo snel mogelijk de Incastad in beeld te krijgen, daar wachtten wij nog even af bij de zonnepoort. En we werden beloond: de mist begon langzaam op te trekken en ineens zagen we een flard van de stad. Even later weer gehuld in de mist, maar een paar minuten later weer zicht op een ander deel. Het was een cadeau dat tergend langzaam werd uitgepakt. We hadden het doel bereikt!
Reactie plaatsen
Reacties