Vandaag het plan om even flink in actie te komen. Alweer iets uit het aangekochte reusboekje: Castell d'Alaró (oftewel kasteel van Alaró). Het kasteel van Alaró staat op de lijst van cultuurgoederen in Spanje. Dit oude fort werd gebouwd in de tijd van de moslimbezetting, heeft talrijke belegeringen doorstaan en speelde een belangrijke rol in verschillende veroveringen door de geschiedenis heen. Je zou zeggen 'autoritje, parkeerplaats, kaartje en naar binnen, maar het punt is dat het kasteel op een hoogte ligt van zo'n 800 meter. Er gaat een heel smal weggetje nog een deel van de route naar boven, maar eigenlijk is het meest logische verhaal simpel: lopen.
Uiteraard eerst nog wel met de auto naar de voet van de berg. Hiervoor reden we naar het plaatsje Alaró. Daar was het even flink zoeken, maar buiten het plaatsje vonden we parkeerruimte langs de weg voor degenen die de wandeling naar boven wilden maken. Bij het langs rijden zagen we al wel dat het weggetje naar boven was afgesloten wegens wegwerkzaamheden, maar dat zou vast geen probleem zijn voor wandelaars toch? We hadden juist via internet opgezocht of alles open was en daar zagen we geen bijzonderheden. Helaas was het uiteraard anders. Er stond een verkeersregelaar, die behalve Catalaans geen woord over de grens sprak, te gebaren dat het kasteel niet bereikbaar was. Op de vraag of er andere routes waren die wel open waren, kwam als reactie alleen een glazige blik. Vet irritant dus, want we hadden gelezen dat er vanuit net buiten Oriènt (een ander dorpje) ook een wandelpad naar boven loopt. Gingen we nu de gok nemen en naar die andere route?
Uiteindelijk toch maar de gok om naar Oriènt te rijden, we zouden wel zien. We moesten naar de andere kant van de berg, dus we waren over de bergweg met haarspeldbochten wel een kwartier onderweg. Een paarkeerplekje gezocht en na wat zoeken vonden we een bordje dat de weg naar boven wees. Geen bordjes die een stremming aangaven, dus we gokten het er maar op. Op pad dus maar. Eerst nog relatief vlak door olijfboomgaarden met grazende schapen en geiten, maar eenmaal in het bos werd het steiler en steiler. Veel aangelegde treden ook, gemaakt van keien. Uiteindelijk was het een klim van ongeveer een uur en twintig minuten. Belangrijkste punt was toch wel een soort van parkeerplaats. Het hoogste punt waar je met de auto zou kunnen komen, wat betekende dat we nu zeker wisten dat we geen last hadden van wegafzettingen en dus zeker boven zouden kunnen komen. Vanaf deze plek was het trouwens nagenoeg alleen nog trappenwerk. Op een gegeven moment konden we bovenop de berg het kasteel al zien. Dat gaf nieuwe energie voor het laatste stukje klimmen. Het kasteel is een beetje ruïne met een poort en toren, maar er is niet echt iets om te bezoeken. Iets verder naar boven nog zijn wat gebouwtjes. Ook niet heel bijzonder, maar zo bovenop de heuvel is echt sprake van een adembenemend panoramisch uitzicht op de omliggende vlaktes, de Sierra de Tramontana, het schilderachtige stadje Alaró en de uitgestrekte Middellandse Zee rondom het eiland. En dan de mooie omgeving en het bos tijdens de wandeling niet vergeten. Trots op de prestatie en blij dat we de tocht hadden gemaakt.
Na even uitpuffen bovenop de berg de omgekeerde route weer naar beneden. Uiteraard een stuk minder zwaar, maar niet belachelijk veel sneller. Je moet toch steeds uitkijken waar je je voeten zet. De afdaling nam dan toch ook nog 40 minuten in beslag. Na terugkomst bij de auto hadden we best trek in een lunch en we hadden bedacht een eettentje op re faan zoeken in Sóller. Dit is een historische stad gelegen in het hart van het Serra de Tramuntana-gebergte. De stad staat bekend om zijn prachtige Valleien van Sinaasappels, waar de teelt van citrusvruchten sinds de 19e eeuw een belangrijk onderdeel van de economie is. Het bleek nog een half uur rijden te zijn naar deze stad, ondermeer vanwege het feit dat we nog via allerlei kronkelweggetjes de bergen uit moesten én we via een kilometerslange tunnel verder naar de stad aan de andere kant van de verg moesten.
Halverweg de middag waren we dus pas in Sóller. Snel een parkeerplaats opgezocht en naar het centrum gewandeld. Nog voordat we goed en wel op het centrale plein waren, begon het alweer te hozen. Dit gaat hopelijk geen traditie worden, we hadden gehoopt op wat droger weer. In ieder geval snel dus maar een droge plek opzoeken voor een hap. Dat was rap gevonden, dus daar even lekker gegeten. Daarna was het weer zo goed als droog, dus een poosje rondgelopen en ook de kerk op het grote plein bezocht. Toen de lucht op een gegeven moment weer dreigend werd, snel maar richting parkeerplaats en naar het appartement. Onderweg op de snelweg (liever een stuk om dan weer dwars door de bergen) midden in een hoosbui, maar gelukkig duurde dat niet lang. In de avond klaarde het weer op, dus we konden lopend naar een restaurantje en daarna voor de goede spijsvertering nog even een ommetje door het dorpje. Conclusie van de dag: fantastische wandeling en een plaatsje dat waarschijnlijk vooral leuk en gezellig is als het weer wat meer meewerkt.
Reactie plaatsen
Reacties